praerogatio
Latin
Etymology
From praerogō (“ask first; pay in advance”) + -tiō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.rɔˈɡaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.roˈɡat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
praerogātiō f (genitive praerogātiōnis); third declension
- A distributing beforehand.
- A vote, decision or verdict beforehand.
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | praerogātiō | praerogātiōnēs |
| genitive | praerogātiōnis | praerogātiōnum |
| dative | praerogātiōnī | praerogātiōnibus |
| accusative | praerogātiōnem | praerogātiōnēs |
| ablative | praerogātiōne | praerogātiōnibus |
| vocative | praerogātiō | praerogātiōnēs |
Related terms
References
- “praerogatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praerogatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.