przekładacz

Polish

Etymology

From przekładać +‎ -acz. First attested in 1564.[1]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /pʂɛˈkwa.dat͡ʂ/
  • (Middle Polish) IPA(key): (16th c.) /pr̝ɛˈkɫa.dat͡ʂ/, (17th–18th c.) /pʂɛˈkɫa.dat͡ʂ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: prze‧kła‧dacz

Noun

przekładacz m pers

  1. (archaic, translation studies) translator
    Synonym: tłumacz

Declension

Declension of przekładacz
singular plural
nominative przekładacz przekładacze
genitive przekładacza przekładaczy
dative przekładaczowi przekładaczom
accusative przekładacza przekładaczy
instrumental przekładaczem przekładaczami
locative przekładaczu przekładaczach
vocative przekładaczu przekładacze
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References

  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przekładacz”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.