punkta

See also: punktā

Icelandic

Etymology 1

From punktur (“dot”).

Verb

punkta (weak verb, third-person singular past indicative punktaði, supine punktað)

  1. to jot [with niður ‘down’]
    Leyfðu mér að punkta þetta niður.
    Allow me to jot this down.
Conjugation
punkta – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að punkta
supine sagnbót punktað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 punktandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég punkta punktaði punkti punktaði
þú punktar punktaðir punktir punktaðir
hann, hún, það punktar punktaði punkti punktaði
plural við punktum punktuðum punktum punktuðum
þið punktið punktuðuð punktið punktuðuð
þeir, þær, þau punkta punktuðu punkti punktuðu
imperative boðháttur
singular þú punkta (þú), punktaðu
plural þið punktið (þið), punktiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
punktast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að punktast
supine sagnbót punktast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 punktandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég punktast punktaðist punktist punktaðist
þú punktast punktaðist punktist punktaðist
hann, hún, það punktast punktaðist punktist punktaðist
plural við punktumst punktuðumst punktumst punktuðumst
þið punktist punktuðust punktist punktuðust
þeir, þær, þau punktast punktuðust punktist punktuðust
imperative boðháttur
singular þú punktast (þú), punktastu
plural þið punktist (þið), punktisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
punktaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		punktaður punktuð punktað punktaðir punktaðar punktuð
accusative
(þolfall) 		punktaðan punktaða punktað punktaða punktaðar punktuð
dative
(þágufall) 		punktuðum punktaðri punktuðu punktuðum punktuðum punktuðum
genitive
(eignarfall) 		punktaðs punktaðrar punktaðs punktaðra punktaðra punktaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		punktaði punktaða punktaða punktuðu punktuðu punktuðu
accusative
(þolfall) 		punktaða punktuðu punktaða punktuðu punktuðu punktuðu
dative
(þágufall) 		punktaða punktuðu punktaða punktuðu punktuðu punktuðu
genitive
(eignarfall) 		punktaða punktuðu punktaða punktuðu punktuðu punktuðu
Synonyms

Etymology 2

Noun

punkta

  1. indefinite accusative plural of punktur
  2. indefinite genitive plural of punktur

Latvian

Noun

punkta m

  1. genitive singular of punkts

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

punkta n

  1. definite plural of punkt

Norwegian Nynorsk

Noun

punkta n

  1. definite plural of punkt
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.