reykja

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈreiːca/
    Rhymes: -eiːca

Etymology 1

From Old Norse reykja, from Proto-Germanic *raukijaną.

Verb

reykja (weak verb, third-person singular past indicative reykti, supine reykt)

  1. to smoke
Conjugation
reykja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur reykja
supine sagnbót reykt
present participle
reykjandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég reyki reykti reyki reykti
þú reykir reyktir reykir reyktir
hann, hún, það reykir reykti reyki reykti
plural við reykjum reyktum reykjum reyktum
þið reykið reyktuð reykið reyktuð
þeir, þær, þau reykja reyktu reyki reyktu
imperative boðháttur
singular þú reyk (þú), reyktu
plural þið reykið (þið), reykiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
reykjast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að reykjast
supine sagnbót reykst
present participle
reykjandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég reykist reyktist reykist reyktist
þú reykist reyktist reykist reyktist
hann, hún, það reykist reyktist reykist reyktist
plural við reykjumst reyktumst reykjumst reyktumst
þið reykist reyktust reykist reyktust
þeir, þær, þau reykjast reyktust reykist reyktust
imperative boðháttur
singular þú reykst (þú), reykstu
plural þið reykist (þið), reykisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
reyktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
reyktur reykt reykt reyktir reyktar reykt
accusative
(þolfall)
reyktan reykta reykt reykta reyktar reykt
dative
(þágufall)
reyktum reyktri reyktu reyktum reyktum reyktum
genitive
(eignarfall)
reykts reyktrar reykts reyktra reyktra reyktra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
reykti reykta reykta reyktu reyktu reyktu
accusative
(þolfall)
reykta reyktu reykta reyktu reyktu reyktu
dative
(þágufall)
reykta reyktu reykta reyktu reyktu reyktu
genitive
(eignarfall)
reykta reyktu reykta reyktu reyktu reyktu

Etymology 2

Noun

reykja m

  1. indefinite genitive plural of reykur

References

  • Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)