riða

See also: rida, ridà, riþa, rīdā, říďa, and ríða

Icelandic

riða (weak verb, third-person singular past indicative riðaði, supine riðað)

*riða* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að riða
supine sagnbót		riðað
present participle lýsingarháttur nútíðar		riðandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	riða	riðaði	riði	riðaði
	þú	riðar	riðaðir	riðir	riðaðir
	hann, hún, það	riðar	riðaði	riði	riðaði
plural	við	riðum	riðuðum	riðum	riðuðum
	þið	riðið	riðuðuð	riðið	riðuðuð
	þeir, þær, þau	riða	riðuðu	riði	riðuðu

		imperative boðháttur
singular	þú	riða (þú), riðaðu
plural	þið	riðið (þið), riðiði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

From Old Norse riða (“fever”).

riða f (genitive singular riðu, no plural)