ringia

Old Swedish

Alternative forms

Etymology

From Old Norse hringja, from Proto-Germanic *hringijaną.

Verb

ringia

  1. to ring; to produce sound with a bell

Conjugation

Conjugation of ringia (weak)
present past
infinitive ringia
participle ringiandi, ringiande ringder
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk ringir ringi, ringe   ringdi, ringde ringdi, ringde
þū ringir ringi, ringe ring ringdi, ringde ringdi, ringde
han ringir ringi, ringe   ringdi, ringde ringdi, ringde
vīr ringium, ringiom ringium, ringiom ringium, ringiom ringdum, ringdom ringdum, ringdom
īr ringin ringin ringin ringdin ringdin
þēr ringia ringin   ringdu, ringdo ringdin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk ringis ringis, ringes   ringdis, ringdes ringdis, ringdes
þū ringis ringis, ringes   ringdis, ringdes ringdis, ringdes
han ringis ringis, ringes   ringdis, ringdes ringdis, ringdes
vīr ringiums, ringioms ringiums, ringioms   ringdums, ringdoms ringdums, ringdoms
īr ringins ringins   ringdins ringdins
þēr ringias ringins   ringdus, ringdos ringdins

Descendants

  • Swedish: ringa