hringja

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈr̥iɲca/
  • Rhymes: -iɲca

Etymology 1

From Old Norse hringja, from Proto-Germanic *hringijaną.

Verb

hringja (weak verb, third-person singular past indicative hringdi, supine hringt)

  1. to phone, to call [with í (+ accusative)]
    Synonym: hringja í
  2. to ring (a doorbell) [with dative]
    Synonym: dingla
    Ætlar þúhringja (dyra)bjöllunni.
    Are you going to ring the (door)bell?
Conjugation
hringja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur hringja
supine sagnbót hringt
present participle
hringjandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hringi hringdi hringi hringdi
þú hringir hringdir hringir hringdir
hann, hún, það hringir hringdi hringi hringdi
plural við hringjum hringdum hringjum hringdum
þið hringið hringduð hringið hringduð
þeir, þær, þau hringja hringdu hringi hringdu
imperative boðháttur
singular þú hring (þú), hringdu
plural þið hringið (þið), hringiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hringjast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að hringjast
supine sagnbót hringst
present participle
hringjandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hringist hringdist hringist hringdist
þú hringist hringdist hringist hringdist
hann, hún, það hringist hringdist hringist hringdist
plural við hringjumst hringdumst hringjumst hringdumst
þið hringist hringdust hringist hringdust
þeir, þær, þau hringjast hringdust hringist hringdust
imperative boðháttur
singular þú hringst (þú), hringstu
plural þið hringist (þið), hringisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hringdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hringdur hringd hringt hringdir hringdar hringd
accusative
(þolfall)
hringdan hringda hringt hringda hringdar hringd
dative
(þágufall)
hringdum hringdri hringdu hringdum hringdum hringdum
genitive
(eignarfall)
hringds hringdrar hringds hringdra hringdra hringdra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hringdi hringda hringda hringdu hringdu hringdu
accusative
(þolfall)
hringda hringdu hringda hringdu hringdu hringdu
dative
(þágufall)
hringda hringdu hringda hringdu hringdu hringdu
genitive
(eignarfall)
hringda hringdu hringda hringdu hringdu hringdu

Etymology 2

From Old Norse hringja, from Proto-Germanic *hringijǭ.

Noun

hringja f (genitive singular hringju, nominative plural hringjur)

  1. (dated) buckle
    Synonyms: sylgja, spenna
Declension
Declension of hringja (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative hringja hringjan hringjur hringjurnar
accusative hringju hringjuna hringjur hringjurnar
dative hringju hringjunni hringjum hringjunum
genitive hringju hringjunnar hringja, hringna hringjanna, hringnanna

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *hringijaną.

Verb

hringja

  1. to ring bells
Conjugation
Conjugation of hringja — active (weak class 1)
infinitive hringja
present participle hringjandi
past participle hringdr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular hringi hringda hringja hringda
2nd person singular hringir hringdir hringir hringdir
3rd person singular hringir hringdi hringi hringdi
1st person plural hringjum hringdum hringim hringdim
2nd person plural hringið hringduð hringið hringdið
3rd person plural hringja hringdu hringi hringdi
imperative present
2nd person singular hring, hringi
1st person plural hringjum
2nd person plural hringið
Conjugation of hringja — mediopassive (weak class 1)
infinitive hringjask
present participle hringjandisk
past participle hringzk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular hringjumk hringdumk hringjumk hringdumk
2nd person singular hringisk hringdisk hringisk hringdisk
3rd person singular hringisk hringdisk hringisk hringdisk
1st person plural hringjumsk hringdumsk hringimsk hringdimsk
2nd person plural hringizk hringduzk hringizk hringdizk
3rd person plural hringjask hringdusk hringisk hringdisk
imperative present
2nd person singular hringsk, hringisk
1st person plural hringjumsk
2nd person plural hringizk
Derived terms
Descendants
  • Icelandic: hringja
  • Faroese: ringja
  • Norwegian Nynorsk: ringja
  • Old Swedish: ringia
  • Danish: ringe
  • Gutnish: ringge, ringg', ringga

Etymology 2

From Proto-Germanic *hringijǭ. Related to hringr (ring, circle).

Noun

hringja f (genitive hringju)

  1. buckle
    Synonym: sylgja
  2. small tub
Declension
Declension of hringja (weak jōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative hringja hringjan hringjur hringjurnar
accusative hringju hringjuna hringjur hringjurnar
dative hringju hringjunni hringjum hringjunum
genitive hringju hringjunnar hringna hringnanna
Descendants

Verb

hringja

  1. encircle, surround
Conjugation
Conjugation of hringja — active (weak class 1)
infinitive hringja
present participle hringjandi
past participle hringdr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular hringi hringda hringja hringda
2nd person singular hringir hringdir hringir hringdir
3rd person singular hringir hringdi hringi hringdi
1st person plural hringjum hringdum hringim hringdim
2nd person plural hringið hringduð hringið hringdið
3rd person plural hringja hringdu hringi hringdi
imperative present
2nd person singular hring, hringi
1st person plural hringjum
2nd person plural hringið
Conjugation of hringja — mediopassive (weak class 1)
infinitive hringjask
present participle hringjandisk
past participle hringzk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular hringjumk hringdumk hringjumk hringdumk
2nd person singular hringisk hringdisk hringisk hringdisk
3rd person singular hringisk hringdisk hringisk hringdisk
1st person plural hringjumsk hringdumsk hringimsk hringdimsk
2nd person plural hringizk hringduzk hringizk hringdizk
3rd person plural hringjask hringdusk hringisk hringdisk
imperative present
2nd person singular hringsk, hringisk
1st person plural hringjumsk
2nd person plural hringizk
Descendants