ætla

Faroese

Etymology

From Old Norse ætla, from Proto-Germanic *ahtilōną (to strive, think). Landt 1800 mentions it as a typical Faroese term in contrast to Danish tænke, slutte.[1] Cognate with Swedish ättla.

Pronunciation

Verb

ætla (third person singular past indicative ætlaði, supine ætlað)

  1. to plan, to intend
  2. to think

Conjugation

Conjugation of (group v-30)
infinitive
supine ætlað
present past
first singular ætli ætlaði
second singular ætlar ætlaði
third singular ætlar ætlaði
plural ætla ætlaðu
participle (a6)1 ætlandi ætlaður
imperative
singular ætla!
plural ætlið!

1Only the past participle being declined.

References

  1. ^ Jørgen Landt: Forsøg til en Beskrivelse over Færøerne. Copenhagen 1800, reprinted 1965. (p. 249)

Icelandic

Etymology

Inherited from Old Norse ætla, from Proto-Germanic *ahtilōną (to strive, think). Cognate with Swedish ättla, Old Danish ætle.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaihtla/
    Rhymes: -aihtla

Verb

ætla (weak verb, third-person singular past indicative ætlaði, supine ætlað)

  1. to intend, to plan, to mean to, be going to
    Ég ætlaði ekki að særa þig.
    I didn't mean to hurt you.
    Hún ætlaði alltaf að passa upp á hann.
    She was always going to keep an eye on him.
    Hættu þessu, asninn þinn! Ég ætlaði að sitja þarna!
    Stop that, you idiot! I was going to sit there!
  2. to intend to go
    Ég ætla heim!
    I'm going home!
  3. (of inanimate things, happenings, etc. or impersonal) to be going to, seem to be going to (indicating a likely course of events)
    það ætlar að rigna
    it looks like it’s going to rain
  4. to think, to believe, suppose, be of the opinion (that)
    Farið er að skýja, og ætla ég að fljótlega byrji að rigna.
    It is getting cloudy, and I think it will soon start raining.
  5. to believe, to suppose, to attribute [with dative ‘of/to someone’, along with accusative ‘something’ or (+ infinitive) ‘to do something’]
    Ætlaðu mér ekki slíka heimsku.
    Don’t think I’m that stupid.
    (literally, “Don’t suppose such stupidity of me.”)
  6. to intend [with dative ‘for someone’, along with accusative ‘something’ or (+ infinitive) ‘to do something’]
    Hann ætlaði henni að annað hlutverk.
    He intended another role for her.
    Fjölskylda hans ætlaði honum að leggja stund á lögfræði.
    His family intended for him to study law.
  7. (impersonal, used in the present subjunctive with a subclause, also in the subjunctive) to wonder, to suppose
    Hvað ætli forsetinn sé að gera núna?
    I wonder what the president is doing now.
    Átt þú ekki að vera í skólanum?Ætli það ekki.
    Aren't you supposed to be at school? — I suppose so.

Usage notes

  • The verb ætla is an auxiliary verb much used in Icelandic.
    Ég ætla að fara í bíó.
    I am going (I intend to go) to the cinema.
  • Also used to ask for something in stores or restaurants.
    Ég ætla að fá eina kók.
    I'll have one Coke. (I intend to have one Coke.)

Conjugation

ætla – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur ætla
supine sagnbót ætlað
present participle
ætlandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég ætla ætlaði ætli ætlaði
þú ætlar ætlaðir ætlir ætlaðir
hann, hún, það ætlar ætlaði ætli ætlaði
plural við ætlum ætluðum ætlum ætluðum
þið ætlið ætluðuð ætlið ætluðuð
þeir, þær, þau ætla ætluðu ætli ætluðu
imperative boðháttur
singular þú ætla (þú), ætlaðu
plural þið ætlið (þið), ætliði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
ætlast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur ætlast
supine sagnbót ætlast
present participle
ætlandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég ætlast ætlaðist ætlist ætlaðist
þú ætlast ætlaðist ætlist ætlaðist
hann, hún, það ætlast ætlaðist ætlist ætlaðist
plural við ætlumst ætluðumst ætlumst ætluðumst
þið ætlist ætluðust ætlist ætluðust
þeir, þær, þau ætlast ætluðust ætlist ætluðust
imperative boðháttur
singular þú ætlast (þú), ætlastu
plural þið ætlist (þið), ætlisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
ætlaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
ætlaður ætluð ætlað ætlaðir ætlaðar ætluð
accusative
(þolfall)
ætlaðan ætlaða ætlað ætlaða ætlaðar ætluð
dative
(þágufall)
ætluðum ætlaðri ætluðu ætluðum ætluðum ætluðum
genitive
(eignarfall)
ætlaðs ætlaðrar ætlaðs ætlaðra ætlaðra ætlaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
ætlaði ætlaða ætlaða ætluðu ætluðu ætluðu
accusative
(þolfall)
ætlaða ætluðu ætlaða ætluðu ætluðu ætluðu
dative
(þágufall)
ætlaða ætluðu ætlaða ætluðu ætluðu ætluðu
genitive
(eignarfall)
ætlaða ætluðu ætlaða ætluðu ætluðu ætluðu

Synonyms

  • (intend): hafa í hyggju
  • (think, believe): telja, álíta

Derived terms

  • til þess er ætlast
  • ætla sér
  • ætlast
  • ætlast fyrir
  • ætlast til

See also