dingla

Icelandic

Etymology

From dingull (pendulum) +‎ -a.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtiŋla/
  • Rhymes: -iŋla

Verb

dingla (weak verb, third-person singular past indicative dinglaði, supine dinglað)

  1. (intransitive) to dangle, to hang
    Synonyms: lafa, hanga
  2. to dangle, to swing, to wag [with dative]
    Synonym: sveifla
  3. to ring (e.g. a bell) [with dative]
    Synonym: hringja

Conjugation

dingla – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur dingla
supine sagnbót dinglað
present participle
dinglandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég dingla dinglaði dingli dinglaði
þú dinglar dinglaðir dinglir dinglaðir
hann, hún, það dinglar dinglaði dingli dinglaði
plural við dinglum dingluðum dinglum dingluðum
þið dinglið dingluðuð dinglið dingluðuð
þeir, þær, þau dingla dingluðu dingli dingluðu
imperative boðháttur
singular þú dingla (þú), dinglaðu
plural þið dinglið (þið), dingliði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
dinglast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að dinglast
supine sagnbót dinglast
present participle
dinglandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég dinglast dinglaðist dinglist dinglaðist
þú dinglast dinglaðist dinglist dinglaðist
hann, hún, það dinglast dinglaðist dinglist dinglaðist
plural við dinglumst dingluðumst dinglumst dingluðumst
þið dinglist dingluðust dinglist dingluðust
þeir, þær, þau dinglast dingluðust dinglist dingluðust
imperative boðháttur
singular þú dinglast (þú), dinglastu
plural þið dinglist (þið), dinglisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
dinglaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
dinglaður dingluð dinglað dinglaðir dinglaðar dingluð
accusative
(þolfall)
dinglaðan dinglaða dinglað dinglaða dinglaðar dingluð
dative
(þágufall)
dingluðum dinglaðri dingluðu dingluðum dingluðum dingluðum
genitive
(eignarfall)
dinglaðs dinglaðrar dinglaðs dinglaðra dinglaðra dinglaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
dinglaði dinglaða dinglaða dingluðu dingluðu dingluðu
accusative
(þolfall)
dinglaða dingluðu dinglaða dingluðu dingluðu dingluðu
dative
(þágufall)
dinglaða dingluðu dinglaða dingluðu dingluðu dingluðu
genitive
(eignarfall)
dinglaða dingluðu dinglaða dingluðu dingluðu dingluðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

dingla

  1. inflection of dingle:
    1. simple past
    2. past participle

Swedish

Etymology

From dangla. Probably from Proto-Germanic *dangijaną with original meaning "strike lightly and often". Doublet of dänga. Compare Icelandic dingla, Danish dingle, English dingle-dangle. See also tingeltangel.

Verb

dingla (present dinglar, preterite dinglade, supine dinglat, imperative dingla)

  1. to dangle
    dingla med benen
    dangle one's legs

Conjugation

Conjugation of dingla (weak)
active passive
infinitive dingla dinglas
supine dinglat dinglats
imperative dingla
imper. plural1 dinglen
present past present past
indicative dinglar dinglade dinglas dinglades
ind. plural1 dingla dinglade dinglas dinglades
subjunctive2 dingle dinglade dingles dinglades
present participle dinglande
past participle

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References