ryma

See also: rýma

Old Swedish

Etymology

From Old Norse rýma, from Proto-Germanic *rūmijaną.

Verb

rȳma

  1. to make room, clear
  2. to escape, flee
  3. to move

Conjugation

Conjugation of rȳma (weak)
present past
infinitive rȳma
participle rȳmandi, rȳmande rȳmder
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk rȳmir rȳmi, rȳme   rȳmdi, rȳmde rȳmdi, rȳmde
þū rȳmir rȳmi, rȳme rȳm rȳmdi, rȳmde rȳmdi, rȳmde
han rȳmir rȳmi, rȳme   rȳmdi, rȳmde rȳmdi, rȳmde
vīr rȳmum, rȳmom rȳmum, rȳmom rȳmum, rȳmom rȳmdum, rȳmdom rȳmdum, rȳmdom
īr rȳmin rȳmin rȳmin rȳmdin rȳmdin
þēr rȳma rȳmin   rȳmdu, rȳmdo rȳmdin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk rȳmis rȳmis, rȳmes   rȳmdis, rȳmdes rȳmdis, rȳmdes
þū rȳmis rȳmis, rȳmes   rȳmdis, rȳmdes rȳmdis, rȳmdes
han rȳmis rȳmis, rȳmes   rȳmdis, rȳmdes rȳmdis, rȳmdes
vīr rȳmums, rȳmoms rȳmums, rȳmoms   rȳmdums, rȳmdoms rȳmdums, rȳmdoms
īr rȳmins rȳmins   rȳmdins rȳmdins
þēr rȳmas rȳmins   rȳmdus, rȳmdos rȳmdins

Descendants

  • Swedish: rymma

Polish

Etymology

Derived from Latin rheuma. Compare Silesian ryma.

Pronunciation

Noun

ryma f

  1. (Żywiec, pathology) catarrh, cold

Further reading

  • Izydor Kopernicki (1875) “ryma”, in “Spostrzeżenia nad właściwościami językowémi w mowie Górali Bieskidowych z dodatkiem słowniczka wyrazów góralskich”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (I), volume 3, Kraków: Akademia Umiejętności, page 375

Silesian

Etymology

Derived from Latin rheuma. Compare Goral ryma.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrɪ.ma/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɪma
  • Syllabification: ry‧ma

Noun

ryma f

  1. (pathology) catarrh, cold
  2. flu, influenza

Further reading