sitia
Catalan
Verb
sitia
- inflection of sitiar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Old Swedish
Etymology
From Old Norse sitja, from Proto-Germanic *sitjaną.
Verb
sitia
- to sit
Conjugation
present | past | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
infinitive | sitia | — | ||||
participle | sitiandi, sitiande | sitin | ||||
active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
iæk | siter | siti, site | — | sat | sāti, sāte | |
þū | siter | siti, site | sit | sast | sāti, sāte | |
han | siter | siti, site | — | sat | sāti, sāte | |
vīr | sitium, sitiom | sitium, sitiom | sitium, sitiom | sātum, sātom | sātum, sātom | |
īr | sitin | sitin | sitin | sātin | sātin | |
þēr | sitia | sitin | — | sātu, sāto | sātin | |
mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
iæk | — | — | — | — | — | |
þū | — | — | — | — | — | |
han | — | — | — | — | — | |
vīr | — | — | — | — | — | |
īr | — | — | — | — | — | |
þēr | — | — | — | — | — |
Descendants
- Swedish: sitta
Portuguese
Verb
sitia
- inflection of sitiar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Spanish
Verb
sitia
- inflection of sitiar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative