skíta

See also: skita

Faroese

Etymology

From Old Norse skíta, from Proto-Germanic *skītaną, from Proto-Indo-European *skeyd-, *sḱeyd- (to cut off).

Verb

skíta (third person singular past indicative skeit, third person plural past indicative skitu, supine skitið)

  1. to shit

Conjugation

Conjugation of (group v-35)
infinitive
supine skitið
present past
first singular skíti skeit
second singular skítur skeitst
third singular skítur skeit
plural skíta skitu
participle (a26)1 skítandi skitin
imperative
singular skít!
plural skítið!

1Only the past participle being declined.

References

  • Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)

Icelandic

Etymology

From Old Norse skíta, from Proto-Germanic *skītaną, from Proto-Indo-European *skeyd-, *sḱeyd- (to cut off).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsciːta/
  • Rhymes: -iːta

Verb

skíta (strong verb, third-person singular past indicative skeit, third-person plural past indicative skitu, supine skitið)

  1. (vulgar) to shit

Conjugation

skíta – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur skíta
supine sagnbót skitið
present participle
skítandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég skít skeit skíti skiti
þú skítur skeist skítir skitir
hann, hún, það skítur skeit skíti skiti
plural við skítum skitum skítum skitum
þið skítið skituð skítið skituð
þeir, þær, þau skíta skitu skíti skitu
imperative boðháttur
singular þú skít (þú), skíttu
plural þið skítið (þið), skítiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skítast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að skítast
supine sagnbót skitist
present participle
skítandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég skíst skeist skítist skitist
þú skíst skeist skítist skitist
hann, hún, það skíst skeist skítist skitist
plural við skítumst skitumst skítumst skitumst
þið skítist skitust skítist skitust
þeir, þær, þau skítast skitust skítist skitust
imperative boðháttur
singular þú skíst (þú), skístu
plural þið skítist (þið), skítisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skitinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
skitinn skitin skitið skitnir skitnar skitin
accusative
(þolfall)
skitinn skitna skitið skitna skitnar skitin
dative
(þágufall)
skitnum skitinni skitnu skitnum skitnum skitnum
genitive
(eignarfall)
skitins skitinnar skitins skitinna skitinna skitinna
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
skitni skitna skitna skitnu skitnu skitnu
accusative
(þolfall)
skitna skitnu skitna skitnu skitnu skitnu
dative
(þágufall)
skitna skitnu skitna skitnu skitnu skitnu
genitive
(eignarfall)
skitna skitnu skitna skitnu skitnu skitnu

Derived terms

References

  • Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)

Anagrams

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *skītaną, from Proto-Indo-European *skeyd-, *sḱeyd- (to cut off). Compare Old Saxon skītan, Old English sċītan, Old Frisian skīta, Old High German skīzan.

Verb

skíta

  1. to shit

Conjugation

Conjugation of skíta — active (strong class 1)
infinitive skíta
present participle skítandi
past participle skitinn
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular skít skeit skíta skita
2nd person singular skítr skeizt skítir skitir
3rd person singular skítr skeit skíti skiti
1st person plural skítum skitum skítim skitim
2nd person plural skítið skituð skítið skitið
3rd person plural skíta skitu skíti skiti
imperative present
2nd person singular skít
1st person plural skítum
2nd person plural skítið
Conjugation of skíta — mediopassive (strong class 1)
infinitive skítask
present participle skítandisk
past participle skitizk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular skítumk skitumk skítumk skitumk
2nd person singular skízk skeizk skítisk skitisk
3rd person singular skízk skeizk skítisk skitisk
1st person plural skítumsk skitumsk skítimsk skitimsk
2nd person plural skítizk skituzk skítizk skitizk
3rd person plural skítask skitusk skítisk skitisk
imperative present
2nd person singular skízk
1st person plural skítumsk
2nd person plural skítizk
  • skítr

Descendants

  • Icelandic: skíta
  • Faroese: skíta
  • Norwegian Bokmål: skite
  • Norwegian Nynorsk: skita, skite
  • Old Swedish: skīta
  • Danish: skide
  • Middle English: skiten, skyten

Further reading

  • Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)