spjalla

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈspjatla/
  • Rhymes: -atla

Etymology 1

From Old Norse spjalla, from Proto-Germanic *spellōną.

Verb

spjalla (weak verb, third-person singular past indicative spjallaði, supine spjallað)

  1. (intransitive) to chat, converse
Conjugation
spjalla – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að spjalla
supine sagnbót spjallað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 spjallandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég spjalla spjallaði spjalli spjallaði
þú spjallar spjallaðir spjallir spjallaðir
hann, hún, það spjallar spjallaði spjalli spjallaði
plural við spjöllum spjölluðum spjöllum spjölluðum
þið spjallið spjölluðuð spjallið spjölluðuð
þeir, þær, þau spjalla spjölluðu spjalli spjölluðu
imperative boðháttur
singular þú spjalla (þú), spjallaðu
plural þið spjallið (þið), spjalliði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
  • spjall (“chat, conversation”)

Etymology 2

From Old Norse spjalla, from Proto-Germanic *spelþōną, derived from an extended root *spel-þ- (“to split”).

Verb

spjalla (weak verb, third-person singular past indicative spjallaði, supine spjallað)

  1. to spoil
  2. to deflower (deprive (a woman) of her virginity)
Conjugation
spjalla – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að spjalla
supine sagnbót spjallað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 spjallandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég spjalla spjallaði spjalli spjallaði
þú spjallar spjallaðir spjallir spjallaðir
hann, hún, það spjallar spjallaði spjalli spjallaði
plural við spjöllum spjölluðum spjöllum spjölluðum
þið spjallið spjölluðuð spjallið spjölluðuð
þeir, þær, þau spjalla spjölluðu spjalli spjölluðu
imperative boðháttur
singular þú spjalla (þú), spjallaðu
plural þið spjallið (þið), spjalliði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
spjallast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að spjallast
supine sagnbót spjallast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 spjallandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég spjallast spjallaðist spjallist spjallaðist
þú spjallast spjallaðist spjallist spjallaðist
hann, hún, það spjallast spjallaðist spjallist spjallaðist
plural við spjöllumst spjölluðumst spjöllumst spjölluðumst
þið spjallist spjölluðust spjallist spjölluðust
þeir, þær, þau spjallast spjölluðust spjallist spjölluðust
imperative boðháttur
singular þú spjallast (þú), spjallastu
plural þið spjallist (þið), spjallisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
spjallaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		spjallaður spjölluð spjallað spjallaðir spjallaðar spjölluð
accusative
(þolfall) 		spjallaðan spjallaða spjallað spjallaða spjallaðar spjölluð
dative
(þágufall) 		spjölluðum spjallaðri spjölluðu spjölluðum spjölluðum spjölluðum
genitive
(eignarfall) 		spjallaðs spjallaðrar spjallaðs spjallaðra spjallaðra spjallaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		spjallaði spjallaða spjallaða spjölluðu spjölluðu spjölluðu
accusative
(þolfall) 		spjallaða spjölluðu spjallaða spjölluðu spjölluðu spjölluðu
dative
(þágufall) 		spjallaða spjölluðu spjallaða spjölluðu spjölluðu spjölluðu
genitive
(eignarfall) 		spjallaða spjölluðu spjallaða spjölluðu spjölluðu spjölluðu
  • spell (“damage, harm”)
  • spilda (“strip; strip of land”)
  • spilla (“to spoil”)
  • spjald (“card, plate”)
  • spjall (“damage, harm”) (mostly used in plural)

Old Norse

Noun

spjalla

  1. genitive plural of spjall
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.