sprikla

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsprɪhkla/
  • Rhymes: -ɪhkla

Verb

sprikla (weak verb, third-person singular past indicative spriklaði, supine spriklað)

  1. (intransitive) to flail, to thrash, to wriggle

Conjugation

sprikla – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að sprikla
supine sagnbót spriklað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 spriklandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég sprikla spriklaði sprikli spriklaði
þú spriklar spriklaðir spriklir spriklaðir
hann, hún, það spriklar spriklaði sprikli spriklaði
plural við spriklum sprikluðum spriklum sprikluðum
þið spriklið sprikluðuð spriklið sprikluðuð
þeir, þær, þau sprikla sprikluðu sprikli sprikluðu
imperative boðháttur
singular þú sprikla (þú), spriklaðu
plural þið spriklið (þið), sprikliði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
spriklast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að spriklast
supine sagnbót spriklast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 spriklandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég spriklast spriklaðist spriklist spriklaðist
þú spriklast spriklaðist spriklist spriklaðist
hann, hún, það spriklast spriklaðist spriklist spriklaðist
plural við spriklumst sprikluðumst spriklumst sprikluðumst
þið spriklist sprikluðust spriklist sprikluðust
þeir, þær, þau spriklast sprikluðust spriklist sprikluðust
imperative boðháttur
singular þú spriklast (þú), spriklastu
plural þið spriklist (þið), spriklisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
spriklaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		spriklaður sprikluð spriklað spriklaðir spriklaðar sprikluð
accusative
(þolfall) 		spriklaðan spriklaða spriklað spriklaða spriklaðar sprikluð
dative
(þágufall) 		sprikluðum spriklaðri sprikluðu sprikluðum sprikluðum sprikluðum
genitive
(eignarfall) 		spriklaðs spriklaðrar spriklaðs spriklaðra spriklaðra spriklaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		spriklaði spriklaða spriklaða sprikluðu sprikluðu sprikluðu
accusative
(þolfall) 		spriklaða sprikluðu spriklaða sprikluðu sprikluðu sprikluðu
dative
(þágufall) 		spriklaða sprikluðu spriklaða sprikluðu sprikluðu sprikluðu
genitive
(eignarfall) 		spriklaða sprikluðu spriklaða sprikluðu sprikluðu sprikluðu
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.