staka
Icelandic
Pronunciation
- Rhymes: -aːka
Noun
staka
- indefinite genitive plural of stak
Papiamentu
Etymology
Verb
staka
- to stab
Pijin
Etymology
Adjective
staka
Swedish
Etymology
By surface analysis, stake + -a.
Verb
staka (present stakar, preterite stakade, supine stakat, imperative staka)
- pole, punt (move by means of a stake)
- stake, stake out, peg out (mark something with stakes)
- (reflexive) stumble (hesitate while speaking)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | staka | stakas | ||
| supine | stakat | stakats | ||
| imperative | staka | — | ||
| imper. plural1 | staken | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | stakar | stakade | stakas | stakades |
| ind. plural1 | staka | stakade | stakas | stakades |
| subjunctive2 | stake | stakade | stakes | stakades |
| present participle | stakande | |||
| past participle | stakad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.