stimuleren

Dutch

Etymology

Borrowed from Middle French stimuler, from Latin stimulō.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌsti.myˈleː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: sti‧mu‧le‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

stimuleren

  1. (transitive, intransitive) to stimulate
  2. (transitive, intransitive) to encourage
  3. (transitive, intransitive) to promote

Conjugation

Conjugation of stimuleren (weak)
infinitive stimuleren
past singular stimuleerde
past participle gestimuleerd
infinitive stimuleren
gerund stimuleren n
present tense past tense
1st person singular stimuleer stimuleerde
2nd person sing. (jij) stimuleert, stimuleer2 stimuleerde
2nd person sing. (u) stimuleert stimuleerde
2nd person sing. (gij) stimuleert stimuleerde
3rd person singular stimuleert stimuleerde
plural stimuleren stimuleerden
subjunctive sing.1 stimulere stimuleerde
subjunctive plur.1 stimuleren stimuleerden
imperative sing. stimuleer
imperative plur.1 stimuleert
participles stimulerend gestimuleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.