stríðsmaðr
Old Norse
Etymology
Noun
stríðsmaðr m (genitive stríðsmanns, plural stríðsmenn)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | stríðsmaðr | stríðsmaðrinn | stríðsmenn | stríðsmenninir |
| accusative | stríðsmann | stríðsmanninn | stríðsmenn | stríðsmennina |
| dative | stríðsmanni | stríðsmanninum | stríðsmǫnnum | stríðsmǫnnunum |
| genitive | stríðsmanns | stríðsmannsins | stríðsmanna | stríðsmannanna |
Descendants
- Faroese: stríðsmaður
- Norwegian Nynorsk: stridsmann
- Norwegian Bokmål: stridsmann
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “stríðsmaðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 413; also available at the Internet Archive