strøia

Old Swedish

Alternative forms

Etymology

From Old Norse strá, from Proto-Germanic *strawjaną.

Verb

strø̄ia

  1. to strew

Conjugation

Conjugation of strø̄ia (weak)
present past
infinitive strø̄ia
participle strø̄iandi, strø̄iande strø̄þer
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk strø̄r strø̄i, strø̄e strø̄þi, strø̄þe strø̄þi, strø̄þe
þū strø̄r strø̄i, strø̄e strø̄ strø̄þi, strø̄þe strø̄þi, strø̄þe
han strø̄r strø̄i, strø̄e strø̄þi, strø̄þe strø̄þi, strø̄þe
vīr strø̄ium, strø̄iom strø̄ium, strø̄iom strø̄ium, strø̄iom strø̄þum, strø̄þom strø̄þum, strø̄þom
īr strø̄in strø̄in strø̄in strø̄þin strø̄þin
þēr strø̄ia strø̄in strø̄þu, strø̄þo strø̄þin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk strø̄s strø̄is strø̄þis, -es strø̄þis, -es
þū strø̄s strø̄is strø̄þis, -es strø̄þis, -es
han strø̄s strø̄is strø̄þis, -es strø̄þis, -es
vīr strø̄iums, -ioms strø̄iums, -ioms strø̄þums, -oms strø̄þums, -oms
īr strø̄ins strø̄ins strø̄þins strø̄þins
þēr strø̄ias strø̄ins strø̄þus, -os strø̄þins

Descendants

  • Swedish: strö