tlumočit

Czech

Etymology

Inherited from Old Czech tlumačiti, from Proto-Slavic *tъlmačiti.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈtlumot͡ʃɪt]

Verb

tlumočit impf

  1. to interpret

Conjugation

Conjugation of tlumočit
infinitive tlumočit, tlumočiti active adjective tlumočící


verbal noun tlumočení passive adjective tlumočený
present forms indicative imperative
singular plural singular plural
1st person tlumočím tlumočíme tlumočme
2nd person tlumočíš tlumočíte tlumoč tlumočte
3rd person tlumočí tlumočí

The future tense: a combination of a future form of být + infinitive tlumočit.

participles past participles passive participles
singular plural singular plural
masculine animate tlumočil tlumočili tlumočen tlumočeni
masculine inanimate tlumočily tlumočeny
feminine tlumočila tlumočena
neuter tlumočilo tlumočila tlumočeno tlumočena
transgressives present past
masculine singular tlumoče
feminine + neuter singular tlumočíc
plural tlumočíce

Derived terms

See also

Further reading