Czech
Etymology
Inherited from Old Czech tlumačiti, from Proto-Slavic *tъlmačiti.
Pronunciation
Verb
tlumočit impf
- to interpret
Conjugation
Conjugation of tlumočit
| infinitive
|
tlumočit, tlumočiti
|
active adjective
|
tlumočící
|
| verbal noun
|
tlumočení
|
passive adjective
|
tlumočený
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
tlumočím |
tlumočíme |
— |
tlumočme
|
| 2nd person
|
tlumočíš |
tlumočíte |
tlumoč |
tlumočte
|
| 3rd person
|
tlumočí |
tlumočí |
— |
—
|
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive tlumočit.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
tlumočil |
tlumočili |
tlumočen |
tlumočeni
|
| masculine inanimate
|
tlumočily |
tlumočeny
|
| feminine
|
tlumočila |
tlumočena
|
| neuter
|
tlumočilo |
tlumočila |
tlumočeno |
tlumočena
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
tlumoče |
—
|
| feminine + neuter singular
|
tlumočíc |
—
|
| plural
|
tlumočíce |
—
|
|
Derived terms
See also
Further reading