victito
Latin
Etymology
From vīvō (“to live”) + -titō (frequentative suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈwiːk.tɪ.toː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈvik.t̪i.t̪o]
Verb
vīctitō (present infinitive vīctitāre, perfect active vīctitāvī, supine vīctitātum); first conjugation, impersonal in the passive
- (pre-Classical) to live, subsist [with ablative ‘on’]
Conjugation
Conjugation of vīctitō (first conjugation, impersonal in the passive)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | vīctitō | vīctitās | vīctitat | vīctitāmus | vīctitātis | vīctitant | ||||||
| imperfect | vīctitābam | vīctitābās | vīctitābat | vīctitābāmus | vīctitābātis | vīctitābant | |||||||
| future | vīctitābō | vīctitābis | vīctitābit | vīctitābimus | vīctitābitis | vīctitābunt | |||||||
| perfect | vīctitāvī | vīctitāvistī | vīctitāvit | vīctitāvimus | vīctitāvistis | vīctitāvērunt, vīctitāvēre | |||||||
| pluperfect | vīctitāveram | vīctitāverās | vīctitāverat | vīctitāverāmus | vīctitāverātis | vīctitāverant | |||||||
| future perfect | vīctitāverō | vīctitāveris | vīctitāverit | vīctitāverimus | vīctitāveritis | vīctitāverint | |||||||
| passive | present | — | — | vīctitātur | — | — | — | ||||||
| imperfect | — | — | vīctitābātur | — | — | — | |||||||
| future | — | — | vīctitābitur | — | — | — | |||||||
| perfect | — | — | vīctitātum est | — | — | — | |||||||
| pluperfect | — | — | vīctitātum erat | — | — | — | |||||||
| future perfect | — | — | vīctitātum erit | — | — | — | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | vīctitem | vīctitēs | vīctitet | vīctitēmus | vīctitētis | vīctitent | ||||||
| imperfect | vīctitārem | vīctitārēs | vīctitāret | vīctitārēmus | vīctitārētis | vīctitārent | |||||||
| perfect | vīctitāverim | vīctitāverīs | vīctitāverit | vīctitāverīmus | vīctitāverītis | vīctitāverint | |||||||
| pluperfect | vīctitāvissem | vīctitāvissēs | vīctitāvisset | vīctitāvissēmus | vīctitāvissētis | vīctitāvissent | |||||||
| passive | present | — | — | vīctitētur | — | — | — | ||||||
| imperfect | — | — | vīctitārētur | — | — | — | |||||||
| perfect | — | — | vīctitātum sit | — | — | — | |||||||
| pluperfect | — | — | vīctitātum esset | — | — | — | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | vīctitā | — | — | vīctitāte | — | ||||||
| future | — | vīctitātō | vīctitātō | — | vīctitātōte | vīctitantō | |||||||
| passive | future | — | — | vīctitātor | — | — | — | ||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | vīctitāre | vīctitārī | vīctitāns | — | |||||||||
| future | vīctitātūrum esse | vīctitātum īrī | vīctitātūrus | vīctitandum | |||||||||
| perfect | vīctitāvisse | vīctitātum esse | — | vīctitātum | |||||||||
| future perfect | — | vīctitātum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | vīctitātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| vīctitandī | vīctitandō | vīctitandum | vīctitandō | vīctitātum | vīctitātū | ||||||||
References
- “victito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “victito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- victito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.