vitna

Icelandic

Etymology

Cognate with Swedish vittna. (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

vitna (weak verb, third-person singular past indicative vitnaði, supine vitnað)

  1. to testify, to bear witness

Conjugation

vitna – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur vitna
supine sagnbót vitnað
present participle
vitnandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég vitna vitnaði vitni vitnaði
þú vitnar vitnaðir vitnir vitnaðir
hann, hún, það vitnar vitnaði vitni vitnaði
plural við vitnum vitnuðum vitnum vitnuðum
þið vitnið vitnuðuð vitnið vitnuðuð
þeir, þær, þau vitna vitnuðu vitni vitnuðu
imperative boðháttur
singular þú vitna (þú), vitnaðu
plural þið vitnið (þið), vitniði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vitnast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að vitnast
supine sagnbót vitnast
present participle
vitnandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég vitnast vitnaðist vitnist vitnaðist
þú vitnast vitnaðist vitnist vitnaðist
hann, hún, það vitnast vitnaðist vitnist vitnaðist
plural við vitnumst vitnuðumst vitnumst vitnuðumst
þið vitnist vitnuðust vitnist vitnuðust
þeir, þær, þau vitnast vitnuðust vitnist vitnuðust
imperative boðháttur
singular þú vitnast (þú), vitnastu
plural þið vitnist (þið), vitnisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vitnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
vitnaður vitnuð vitnað vitnaðir vitnaðar vitnuð
accusative
(þolfall)
vitnaðan vitnaða vitnað vitnaða vitnaðar vitnuð
dative
(þágufall)
vitnuðum vitnaðri vitnuðu vitnuðum vitnuðum vitnuðum
genitive
(eignarfall)
vitnaðs vitnaðrar vitnaðs vitnaðra vitnaðra vitnaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
vitnaði vitnaða vitnaða vitnuðu vitnuðu vitnuðu
accusative
(þolfall)
vitnaða vitnuðu vitnaða vitnuðu vitnuðu vitnuðu
dative
(þágufall)
vitnaða vitnuðu vitnaða vitnuðu vitnuðu vitnuðu
genitive
(eignarfall)
vitnaða vitnuðu vitnaða vitnuðu vitnuðu vitnuðu

Further reading

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

vitna n

  1. definite plural of vitne

Verb

vitna

  1. inflection of vitne:
    1. simple past
    2. past participle

Norwegian Nynorsk

Noun

vitna n

  1. definite plural of vitne

Swedish

Etymology

vit +‎ -na

Verb

vitna (present vitnar, preterite vitnade, supine vitnat, imperative vitna)

  1. to whiten (become white or more white)

Conjugation

Conjugation of vitna (weak)
active passive
infinitive vitna
supine vitnat
imperative vitna
imper. plural1 vitnen
present past present past
indicative vitnar vitnade
ind. plural1 vitna vitnade
subjunctive2 vitne vitnade
present participle vitnande
past participle vitnad

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References

Anagrams