vona

See also: Vona, vóna, вона, and vôňa

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvɔːna/
    Rhymes: -ɔːna

Etymology 1

From Old Norse vána, from the noun ván (“hope”) (Icelandic von).

Verb

vona (weak verb, third-person singular past indicative vonaði, supine vonað)

  1. to hope
    Við skulum vona það besta.
    Let's hope for the best.
Conjugation
vona – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að vona
supine sagnbót vonað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 vonandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég vona vonaði voni vonaði
þú vonar vonaðir vonir vonaðir
hann, hún, það vonar vonaði voni vonaði
plural við vonum vonuðum vonum vonuðum
þið vonið vonuðuð vonið vonuðuð
þeir, þær, þau vona vonuðu voni vonuðu
imperative boðháttur
singular þú vona (þú), vonaðu
plural þið vonið (þið), voniði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vonast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að vonast
supine sagnbót vonast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 vonandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég vonast vonaðist vonist vonaðist
þú vonast vonaðist vonist vonaðist
hann, hún, það vonast vonaðist vonist vonaðist
plural við vonumst vonuðumst vonumst vonuðumst
þið vonist vonuðust vonist vonuðust
þeir, þær, þau vonast vonuðust vonist vonuðust
imperative boðháttur
singular þú vonast (þú), vonastu
plural þið vonist (þið), vonisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vonaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		vonaður vonuð vonað vonaðir vonaðar vonuð
accusative
(þolfall) 		vonaðan vonaða vonað vonaða vonaðar vonuð
dative
(þágufall) 		vonuðum vonaðri vonuðu vonuðum vonuðum vonuðum
genitive
(eignarfall) 		vonaðs vonaðrar vonaðs vonaðra vonaðra vonaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		vonaði vonaða vonaða vonuðu vonuðu vonuðu
accusative
(þolfall) 		vonaða vonuðu vonaða vonuðu vonuðu vonuðu
dative
(þágufall) 		vonaða vonuðu vonaða vonuðu vonuðu vonuðu
genitive
(eignarfall) 		vonaða vonuðu vonaða vonuðu vonuðu vonuðu
Derived terms

Etymology 2

Noun

vona f

  1. indefinite genitive plural of von

Norwegian Nynorsk

Noun

vona f

  1. definite singular of von

Verb

vona (present tense vonar, past tense vona, past participle vona, passive infinitive vonast, present participle vonande, imperative vona/von)

  1. alternative spelling of vone

Tsonga

Etymology 1

Pronoun

vona

  1. they, them; third-person plural pronoun.

Etymology 2

From Proto-Bantu *-bóna.

Verb

vona

  1. to see

Ukrainian

Pronoun

vóna

  1. (Podlachian) she

Declension

  • Nominative - vona
  • Genitive - jijiê
  • Dative - jôj
  • Accusative - jijiê
  • Instrumental - joju
  • Locative - jôj

References

vona in Svoja.org. - Slovnik

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.