vrijgeven

Dutch

Etymology

From vrij +‎ geven.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

vrijgeven

  1. to release, to open
  2. to declassify, to make public

Conjugation

Conjugation of vrijgeven (strong class 5, separable)
infinitive vrijgeven
past singular gaf vrij
past participle vrijgegeven
infinitive vrijgeven
gerund vrijgeven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular geef vrij gaf vrij vrijgeef vrijgaf
2nd person sing. (jij) geeft vrij, geef vrij2 gaf vrij vrijgeeft vrijgaf
2nd person sing. (u) geeft vrij gaf vrij vrijgeeft vrijgaf
2nd person sing. (gij) geeft vrij gaaft vrij vrijgeeft vrijgaaft
3rd person singular geeft vrij gaf vrij vrijgeeft vrijgaf
plural geven vrij gaven vrij vrijgeven vrijgaven
subjunctive sing.1 geve vrij gave vrij vrijgeve vrijgave
subjunctive plur.1 geven vrij gaven vrij vrijgeven vrijgaven
imperative sing. geef vrij
imperative plur.1 geeft vrij
participles vrijgevend vrijgegeven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.