wapenen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch wapenen. Equivalent to wapen + -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʋaːpənə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: wa‧pe‧nen
Verb
wapenen
- (transitive) to arm, to give weapons to
- (transitive) to reinforce, to protect
- Gewapend beton is heel stevig. ― Reinforced concrete is very tough.
Conjugation
| Conjugation of wapenen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | wapenen | |||
| past singular | wapende | |||
| past participle | gewapend | |||
| infinitive | wapenen | |||
| gerund | wapenen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | wapen | wapende | ||
| 2nd person sing. (jij) | wapent, wapen2 | wapende | ||
| 2nd person sing. (u) | wapent | wapende | ||
| 2nd person sing. (gij) | wapent | wapende | ||
| 3rd person singular | wapent | wapende | ||
| plural | wapenen | wapenden | ||
| subjunctive sing.1 | wapene | wapende | ||
| subjunctive plur.1 | wapenen | wapenden | ||
| imperative sing. | wapen | |||
| imperative plur.1 | wapent | |||
| participles | wapenend | gewapend | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||