zaczynać

From zacząć +‎ -ać. First attested in the second half of the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zat͡ʃʲʲinat͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /zat͡ʃʲʲinat͡ɕʲ/

zaczynać impf (perfective zacząć)

1. (attested in Greater Poland) to start, to begin
   • 1896 [Middle of the 15th century], Lucjan Malinowski, editor, Żywot świętego Błażeja. Zabytek języka polskiego z początku wieku XV,‎^[1], page 320:

     Gemusz synowy koscz rybya w gardle vwyøzla, od geysze yvsz skonczecz zaczynaal

     [Jemuż synowi kość rybia w gardle uwiązła, od jejże już skończeć zaczynał]

   • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 69r:

     Intonare intonyrn oder anheben oder lauten zączynącz

     [Intonare intonyrn oder anheben oder lauten zączynać]

• Polish: zaczynać
• Silesian: zaczynać

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “zaczynać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
• Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, editors (2023), “zaczynać”, in Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych [Dictionaries of Polish glosses, an Internet database] (in Polish), Kraków: Pracownia Języka Staropolskiego Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk

Inherited from Old Polish zaczynać. By surface analysis, zacząć +‎ -ać. Compare Kashubian zaczënac.

• Audio 1; “zaczynać”:

  (file)

• Audio 2; “zaczynać się”:

  (file)

• Rhymes: -ɘnat͡ɕ
• Syllabification: za‧czy‧nać

zaczynać impf (perfective zacząć)

1. (transitive) to start, to begin (to do something previously not done) [with infinitive ‘to do what’]

   Synonyms: rozpoczynać, wszczynać

2. (transitive) to start (to enter the first stages of something) [with infinitive ‘to do what’]

   Synonym: rozpoczynać

3. (transitive) to begin (to do something as the first of a series of actions) [with instrumental ‘with what’; or with od (+ genitive) ‘from what’]

   Synonym: rozpoczynać

4. (intransitive) to begin, to start (to take on a particular profession) [with jako (+ nominative) ‘as what’], [with w (+ locative) ‘in what field’]

   Synonym: rozpoczynać

5. (transitive) to begin (to open and start using something previously unused)

   Synonyms: napoczynać, rozpoczynać

6. (intransitive) to begin (to say something at first and continue speaking afterwards) [with o (+ locative) ‘about what’]

   Synonym: rozpoczynać

7. (intransitive) to begin, to start (to gain a particular ability) [with infinitive ‘to do what’]

   zaczynać chodzić ― to start walking

8. (intransitive) to start (to be the cause of conflict)

   Ale to on znowu zaczyna! ― But he is starting it again!

9. (intransitive, obsolete) to enter pregnancy, to become pregnant

   Synonym: zachodzić w ciążę

10. (reflexive with się) to start, to begin (of events, etc., to have a beginning; to be initiated)

    Spotkanie się zaczyna ― The meeting is starting.

    Synonyms: rozpoczynać się, wszczynać się, zapoczątkowywać się

    Synonym: kończyć się

11. (reflexive with się) to start, to begin (of places, etc., to have an edge; to be first seen somewhere)

    Synonym: rozpoczynać się

    Synonym: kończyć się

12. (reflexive with się) to start, to begin (of periods, etc., to have the initial phase and continue to last)

    Synonyms: nastawać, rozpoczynać się

13. (reflexive with się) to start, to begin (to be the first of a collection of events) [with instrumental or z (+ instrumental) ‘with what’; or with od (+ genitive) ‘from what’]

    Synonym: rozpoczynać się

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), zaczynać is one of the most used words in Polish, appearing 21 times in scientific texts, 3 times in news, 10 times in essays, 25 times in fiction, and 29 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 88 times, making it the 729th most common word in a corpus of 500,000 words.^[1]

• zaczynać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zaczynać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zaczynać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zaczynać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “ZACZYNAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 11.01.2010
• “ZACZYNAĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], (Can we date this quote?)
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zaczynać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zaczynać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zaczynać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 570
• zaczynać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
• zaczynać się in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Inherited from Old Polish zaczynać. By surface analysis, zaczōńć +‎ -ać.

• IPA^(key): /zaˈt͡ʂɪ.nat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɪnat͡ɕ
• Syllabification: za‧czy‧nać

zaczynać impf (perfective zaczōńć)

1. (transitive) to start, to begin (to do the first stages of something) [with ôd (+ genitive) ‘with what’]
2. (reflexive with sie) to start, to begin (to have one's beginnings)

• zaczynac in dykcjonorz.eu