zmówiny
Polish
Etymology
From zmówić + -iny. First attested in the 16th century.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /zmuˈvi.nɘ/
Audio: (file) - Rhymes: -inɘ
- Syllabification: zmó‧wi‧ny
Noun
zmówiny nvir pl
- official talk between a male suitor and his interest and her family about the proposal and marriage (Is there an English equivalent to this definition?)
Declension
Declension of zmówiny
| plural | |
|---|---|
| nominative | zmówiny |
| genitive | zmówin |
| dative | zmówinom |
| accusative | zmówiny |
| instrumental | zmówinami |
| locative | zmówinach |
| vocative | zmówiny |
Related terms
adjective
adverb
References
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zmowiny”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading
- zmówiny in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zmówiny”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “zmówiny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zmówiny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 566
- zmówiny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego