zwijgen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch swigen, from Old Dutch *swīgon, from Proto-West Germanic *swīgēn.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈzʋɛi̯.ɣə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: zwij‧gen
- Rhymes: -ɛi̯ɣən
Verb
zwijgen
Conjugation
| Conjugation of zwijgen (strong class 1) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | zwijgen | |||
| past singular | zweeg | |||
| past participle | gezwegen | |||
| infinitive | zwijgen | |||
| gerund | zwijgen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | zwijg | zweeg | ||
| 2nd person sing. (jij) | zwijgt, zwijg2 | zweeg | ||
| 2nd person sing. (u) | zwijgt | zweeg | ||
| 2nd person sing. (gij) | zwijgt | zweegt | ||
| 3rd person singular | zwijgt | zweeg | ||
| plural | zwijgen | zwegen | ||
| subjunctive sing.1 | zwijge | zwege | ||
| subjunctive plur.1 | zwijgen | zwegen | ||
| imperative sing. | zwijg | |||
| imperative plur.1 | zwijgt | |||
| participles | zwijgend | gezwegen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- doodzwijgen
- gezwijgen
- stilzwijgen
- verzwijgen
- voortzwijgen
- zwijggeld
- zwijgplicht
- zwijgrecht
Descendants
- Afrikaans: swyg
- Negerhollands: swieg
Anagrams
- wegzijn, zijn weg