úrskurður
Icelandic
Etymology
From skera úr (“to settle something”).
Noun
úrskurður m (genitive singular úrskurðar, nominative plural úrskurðir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | úrskurður | úrskurðurinn | úrskurðir | úrskurðirnir |
| accusative | úrskurð | úrskurðinn | úrskurði | úrskurðina |
| dative | úrskurði | úrskurðinum | úrskurðum | úrskurðunum |
| genitive | úrskurðar | úrskurðarins | úrskurða | úrskurðanna |