þefa

Icelandic

Etymology

From Old Norse þefa, from Proto-Germanic *þefōną, *þebōną (to be hot), from Proto-Indo-European *tep- (warm; hot). Cognate with Old English þefian (to pant; be agitated), Old English ofþefian (to be exceedingly heated; be very hot).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈθɛːva/
    Rhymes: -ɛːva

Verb

þefa (weak verb, third-person singular past indicative þefaði, supine þefað)

  1. to sniff, smell

Conjugation

þefa – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur þefa
supine sagnbót þefað
present participle
þefandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég þefa þefaði þefi þefaði
þú þefar þefaðir þefir þefaðir
hann, hún, það þefar þefaði þefi þefaði
plural við þefum þefuðum þefum þefuðum
þið þefið þefuðuð þefið þefuðuð
þeir, þær, þau þefa þefuðu þefi þefuðu
imperative boðháttur
singular þú þefa (þú), þefaðu
plural þið þefið (þið), þefiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þefast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að þefast
supine sagnbót þefast
present participle
þefandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég þefast þefaðist þefist þefaðist
þú þefast þefaðist þefist þefaðist
hann, hún, það þefast þefaðist þefist þefaðist
plural við þefumst þefuðumst þefumst þefuðumst
þið þefist þefuðust þefist þefuðust
þeir, þær, þau þefast þefuðust þefist þefuðust
imperative boðháttur
singular þú þefast (þú), þefastu
plural þið þefist (þið), þefisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þefaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
þefaður þefuð þefað þefaðir þefaðar þefuð
accusative
(þolfall)
þefaðan þefaða þefað þefaða þefaðar þefuð
dative
(þágufall)
þefuðum þefaðri þefuðu þefuðum þefuðum þefuðum
genitive
(eignarfall)
þefaðs þefaðrar þefaðs þefaðra þefaðra þefaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
þefaði þefaða þefaða þefuðu þefuðu þefuðu
accusative
(þolfall)
þefaða þefuðu þefaða þefuðu þefuðu þefuðu
dative
(þágufall)
þefaða þefuðu þefaða þefuðu þefuðu þefuðu
genitive
(eignarfall)
þefaða þefuðu þefaða þefuðu þefuðu þefuðu