μιμνήσκω

Ancient Greek

Alternative forms

μιμναίσκω (mimnaískō) — Aeolic
μιμνῄσκω (mimnēískō)

Etymology

From Proto-Indo-European *mi-mn̥h₂-sḱe-, from the root Proto-Indo-European *mneh₂- (“to remind”), which is generally thought to be a root extension of *men- (“to remember, think”), with inchoative suffix -σκω (-skō). Cognates include μνάομαι (mnáomai, “to be mindful”), Sanskrit अम्नासिषु (amnāsiṣu), मम्नौ (mamnau, “remember, repeat in the mind”, perfect).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mim.nɛ̌ːs.kɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mimˈne̝s.ko/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /mimˈnis.ko/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mimˈnis.ko/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mimˈnis.ko/

Verb

μῐμνήσκω • (mĭmnḗskō)

(active voice)
1. (transitive) to remind [with accusative ‘someone’ and genitive ‘of something’], to put in mind
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 12.38
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 3.103
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 15.31
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.407
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 14.169
  - 6th century BC, Theognis of Megara, Elegies 1123
  - 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Collected Works 15.36
2. (transitive) to recall something to memory, to make famous
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 11.13
  - 438 BCE, Euripides, Alcestis 878
(middle and passive voice)
1. (transitive) to call to mind, to remember [with genitive or (less commonly) accusative ‘something, someone’]
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 6.222
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.527
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 14.168
  - 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 1057
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 633D
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Leochares 7
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.18
  - 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 492
  - 341 BCE, Demosthenes, Third Philippic 61
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 2.4.25
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Philebus 31A
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 22.390
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 19.581
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.62
  - 428 BCE, Euripides, Hippolytus 1461
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.151
  - Second Homeric Hymn to Dionysus 2
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 7.192
  - 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Ezekiel 18.22
  - New Testament, Acts of the Apostles 10:31
  - New Testament, Revelation 16:19
  1. to remember [with infinitive ‘that ...’]
    - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 17.364
    - 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 202
    - 424 BCE, Aristophanes, The Knights 495
    - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 3.2.39
    - 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 27B
  2. (after Homer) to remember [with participle ‘doing’]
    - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 11.15
    - 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 830
    - 424 BCE, Euripides, Hecuba 244
    - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.6.3
    - 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 1107
  3. (intransitive) to bear in mind, to not forget
    - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.8
    - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 5.66
    - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 19.153
    - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.263
    - 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Works and Days 422
2. (transitive) to remember aloud, to mention [with genitive ‘something’]
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.331
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.492
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.39
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.118
  - 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 310
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.36
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.45
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.47
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.10
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.37
  - 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 21
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, On the Murder of Eratosthenes 19
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Isthmian Ode 8.29
  - 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Collected Works 3.28
3. (transitive) to give heed to [with genitive ‘someone’]
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 18.267
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 10.177
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 23.361
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 4.222
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 20.246
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 24.129
  - 500 BCE – 400 BCE, Bacchylides, Collected Works 17.58
  - 1 CE – 200 CE, Aelius Herodianus, On Peculiar Style 2.79

Inflection

Present: μῐμνήσκω, μῐμνήσκομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μῐμνήσκω	μῐμνήσκεις	μῐμνήσκει	μῐμνήσκετον	μῐμνήσκετον	μῐμνήσκομεν	μῐμνήσκετε	μῐμνήσκουσῐ(ν)
	subjunctive	μῐμνήσκω	μῐμνήσκῃς	μῐμνήσκῃ	μῐμνήσκητον	μῐμνήσκητον	μῐμνήσκωμεν	μῐμνήσκητε	μῐμνήσκωσῐ(ν)
	optative	μῐμνήσκοιμῐ	μῐμνήσκοις	μῐμνήσκοι	μῐμνήσκοιτον	μῐμνησκοίτην	μῐμνήσκοιμεν	μῐμνήσκοιτε	μῐμνήσκοιεν
	imperative		μῐ́μνησκε	μῐμνησκέτω	μῐμνήσκετον	μῐμνησκέτων		μῐμνήσκετε	μῐμνησκόντων
middle/ passive	indicative	μῐμνήσκομαι	μῐμνήσκῃ / μῐμνήσκει	μῐμνήσκεται	μῐμνήσκεσθον	μῐμνήσκεσθον	μῐμνησκόμεθᾰ	μῐμνήσκεσθε	μῐμνήσκονται
	subjunctive	μῐμνήσκωμαι	μῐμνήσκῃ	μῐμνήσκηται	μῐμνήσκησθον	μῐμνήσκησθον	μῐμνησκώμεθᾰ	μῐμνήσκησθε	μῐμνήσκωνται
	optative	μῐμνησκοίμην	μῐμνήσκοιο	μῐμνήσκοιτο	μῐμνήσκοισθον	μῐμνησκοίσθην	μῐμνησκοίμεθᾰ	μῐμνήσκοισθε	μῐμνήσκοιντο
	imperative		μῐμνήσκου	μῐμνησκέσθω	μῐμνήσκεσθον	μῐμνησκέσθων		μῐμνήσκεσθε	μῐμνησκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μῐμνήσκειν				μῐμνήσκεσθαι
participle	m	μῐμνήσκων				μῐμνησκόμενος
	f	μῐμνήσκουσᾰ				μῐμνησκομένη
	n	μῐμνῆσκον				μῐμνησκόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐμῐ́μνησκον, ἐμῐμνησκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμῐ́μνησκον	ἐμῐ́μνησκες	ἐμῐ́μνησκε(ν)	ἐμῐμνήσκετον	ἐμῐμνησκέτην	ἐμῐμνήσκομεν	ἐμῐμνήσκετε	ἐμῐ́μνησκον
middle/ passive	indicative	ἐμῐμνησκόμην	ἐμῐμνήσκου	ἐμῐμνήσκετο	ἐμῐμνήσκεσθον	ἐμῐμνησκέσθην	ἐμῐμνησκόμεθᾰ	ἐμῐμνήσκεσθε	ἐμῐμνήσκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: μνήσω, μνήσομαι, μνησθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μνήσω	μνήσεις	μνήσει	μνήσετον	μνήσετον	μνήσομεν	μνήσετε	μνήσουσῐ(ν)
active	optative	μνήσοιμῐ	μνήσοις	μνήσοι	μνήσοιτον	μνησοίτην	μνήσοιμεν	μνήσοιτε	μνήσοιεν
middle	indicative	μνήσομαι	μνήσῃ / μνήσει	μνήσεται	μνήσεσθον	μνήσεσθον	μνησόμεθᾰ	μνήσεσθε	μνήσονται
middle	optative	μνησοίμην	μνήσοιο	μνήσοιτο	μνήσοισθον	μνησοίσθην	μνησοίμεθᾰ	μνήσοισθε	μνήσοιντο
passive	indicative	μνησθήσομαι	μνησθήσῃ	μνησθήσεται	μνησθήσεσθον	μνησθήσεσθον	μνησθησόμεθᾰ	μνησθήσεσθε	μνησθήσονται
passive	optative	μνησθησοίμην	μνησθήσοιο	μνησθήσοιτο	μνησθήσοισθον	μνησθησοίσθην	μνησθησοίμεθᾰ	μνησθήσοισθε	μνησθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		μνήσειν			μνήσεσθαι		μνησθήσεσθαι
participle	m	μνήσων			μνησόμενος		μνησθησόμενος
	f	μνήσουσᾰ			μνησομένη		μνησθησομένη
	n	μνῆσον			μνησόμενον		μνησθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: μεμνήσω, μεμνήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μεμνήσω	μεμνήσεις	μεμνήσει	μεμνήσετον	μεμνήσετον	μεμνήσομεν	μεμνήσετε	μεμνήσουσῐ(ν)
active	optative	μεμνήσοιμῐ	μεμνήσοις	μεμνήσοι	μεμνήσοιτον	μεμνησοίτην	μεμνήσοιμεν	μεμνήσοιτε	μεμνήσοιεν
middle	indicative	μεμνήσομαι	μεμνήσῃ / μεμνήσει	μεμνήσεται	μεμνήσεσθον	μεμνήσεσθον	μεμνησόμεθᾰ	μεμνήσεσθε	μεμνήσονται
middle	optative	μεμνησοίμην	μεμνήσοιο	μεμνήσοιτο	μεμνήσοισθον	μεμνησοίσθην	μεμνησοίμεθᾰ	μεμνήσοισθε	μεμνήσοιντο
		active			middle
infinitive		μεμνήσειν			μεμνήσεσθαι
participle	m	μεμνήσων			μεμνησόμενος
	f	μεμνήσουσᾰ			μεμνησομένη
	n	μεμνῆσον			μεμνησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔμνησᾰ, ἐμνησᾰ́μην, ἐμνήσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔμνησᾰ	ἔμνησᾰς	ἔμνησε(ν)	ἐμνήσᾰτον	ἐμνησᾰ́την	ἐμνήσᾰμεν	ἐμνήσᾰτε	ἔμνησᾰν
	subjunctive	μνήσω	μνήσῃς	μνήσῃ	μνήσητον	μνήσητον	μνήσωμεν	μνήσητε	μνήσωσῐ(ν)
	optative	μνήσαιμῐ	μνήσειᾰς / μνήσαις	μνήσειε(ν) / μνήσαι	μνήσαιτον	μνησαίτην	μνήσαιμεν	μνήσαιτε	μνήσειᾰν / μνήσαιεν
	imperative		μνῆσον	μνησᾰ́τω	μνήσᾰτον	μνησᾰ́των		μνήσᾰτε	μνησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐμνησᾰ́μην	ἐμνήσω	ἐμνήσᾰτο	ἐμνήσᾰσθον	ἐμνησᾰ́σθην	ἐμνησᾰ́μεθᾰ	ἐμνήσᾰσθε	ἐμνήσᾰντο
	subjunctive	μνήσωμαι	μνήσῃ	μνήσηται	μνήσησθον	μνήσησθον	μνησώμεθᾰ	μνήσησθε	μνήσωνται
	optative	μνησαίμην	μνήσαιο	μνήσαιτο	μνήσαισθον	μνησαίσθην	μνησαίμεθᾰ	μνήσαισθε	μνήσαιντο
	imperative		μνῆσαι	μνησᾰ́σθω	μνήσᾰσθον	μνησᾰ́σθων		μνήσᾰσθε	μνησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐμνήσθην	ἐμνήσθης	ἐμνήσθη	ἐμνήσθητον	ἐμνησθήτην	ἐμνήσθημεν	ἐμνήσθητε	ἐμνήσθησᾰν
	subjunctive	μνησθῶ	μνησθῇς	μνησθῇ	μνησθῆτον	μνησθῆτον	μνησθῶμεν	μνησθῆτε	μνησθῶσῐ(ν)
	optative	μνησθείην	μνησθείης	μνησθείη	μνησθεῖτον / μνησθείητον	μνησθείτην / μνησθειήτην	μνησθεῖμεν / μνησθείημεν	μνησθεῖτε / μνησθείητε	μνησθεῖεν / μνησθείησᾰν
	imperative		μνήσθητῐ	μνησθήτω	μνήσθητον	μνησθήτων		μνήσθητε	μνησθέντων
		active			middle		passive
infinitive		μνῆσαι			μνήσᾰσθαι		μνησθῆναι
participle	m	μνήσᾱς			μνησᾰ́μενος		μνησθείς
	f	μνήσᾱσᾰ			μνησᾰμένη		μνησθεῖσᾰ
	n	μνῆσᾰν			μνησᾰ́μενον		μνησθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: μνῆσᾰ, μνησᾰ́μην, μνήσθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μνῆσᾰ	μνῆσᾰς	μνῆσε(ν)	μνήσᾰτον	μνησᾰ́την	μνήσᾰμεν	μνήσᾰτε	μνῆσᾰν
	subjunctive	μνήσω, μνήσωμῐ	μνήσῃς, μνήσῃσθᾰ	μνήσῃ, μνήσῃσῐ	μνήσητον	μνήσητον	μνήσωμεν	μνήσητε	μνήσωσῐ(ν)
	optative	μνήσαιμῐ	μνήσαις, μνήσαισθᾰ, μνήσειᾰς	μνήσειε(ν) / μνήσαι	μνησεῖτον	μνησείτην	μνησεῖμεν	μνησεῖτε	μνησεῖεν
	imperative		μνῆσον	μνησᾰ́τω	μνήσᾰτον	μνησᾰ́των		μνήσᾰτε	μνησᾰ́ντων
middle	indicative	μνησᾰ́μην	μνήσᾰο	μνήσᾰτο	μνήσᾰσθον	μνησᾰ́σθην	μνησᾰ́με(σ)θᾰ	μνήσᾰσθε	μνήσᾰντο
	subjunctive	μνήσωμαι	μνήσηαι	μνήσηται	μνήσησθον	μνήσησθον	μνησώμε(σ)θᾰ	μνήσησθε	μνήσωνται
	optative	μνησαίμην	μνήσαιο	μνήσαιτο	μνήσαισθον	μνησαίσθην	μνησαίμε(σ)θᾰ	μνήσαισθε	μνησαίᾰτο
	imperative		μνῆσαι	μνησᾰ́σθω	μνήσᾰσθον	μνησᾰ́σθων		μνήσᾰσθε	μνησᾰ́σθων
passive	indicative	μνήσθην	μνήσθης	μνήσθη	μνήσθητον	μνησθήτην	μνήσθημεν	μνήσθητε	μνήσθησᾰν, μνῆσθεν
	subjunctive	μνησθῶ	μνησθῇς	μνησθῇ	μνησθῆτον	μνησθῆτον	μνησθῶμεν	μνησθῆτε	μνησθῶσῐ(ν)
	optative	μνησθείην	μνησθείης	μνησθείη	μνησθεῖτον / μνησθείητον	μνησθείτην / μνησθειήτην	μνησθεῖμεν / μνησθείημεν	μνησθεῖτε / μνησθείητε	μνήσθειεν / μνησθείησᾰν
	imperative		μνήσθητῐ	μνησθήτω	μνήσθητον	μνησθήτων		μνήσθητε	μνησθέντων
		active			middle		passive
infinitive		μνῆσαι / μνησᾰ́μεν / μνησᾰμέναι			μνήσᾰσθαι		μνησθῆναι / μνησθήμεναι
participle	m	μνήσᾱς			μνησᾰ́μενος		μνησθείς
	f	μνήσᾱσᾰ			μνησᾰμένη		μνησθεῖσᾰ
	n	μνῆσᾰν			μνησᾰ́μενον		μνησθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: μέμνηκᾰ, μέμνημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μέμνηκᾰ	μέμνηκᾰς	μέμνηκε(ν)	μεμνήκᾰτον	μεμνήκᾰτον	μεμνήκᾰμεν	μεμνήκᾰτε	μεμνήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	μεμνήκω	μεμνήκῃς	μεμνήκῃ	μεμνήκητον	μεμνήκητον	μεμνήκωμεν	μεμνήκητε	μεμνήκωσῐ(ν)
	optative	μεμνήκοιμῐ / μεμνηκοίην	μεμνήκοις / μεμνηκοίης	μεμνήκοι / μεμνηκοίη	μεμνήκοιτον	μεμνηκοίτην	μεμνήκοιμεν	μεμνήκοιτε	μεμνήκοιεν
	imperative		μέμνηκε	μεμνηκέτω	μεμνήκετον	μεμνηκέτων		μεμνήκετε	μεμνηκόντων
middle/ passive	indicative	μέμνημαι	μέμνησαι	μέμνηται	μέμνησθον	μέμνησθον	μεμνήμεθᾰ	μέμνησθε	μέμνηνται
	subjunctive	μεμνημένος ὦ	μεμνημένος ᾖς	μεμνημένος ᾖ	μεμνημένω ἦτον	μεμνημένω ἦτον	μεμνημένοι ὦμεν	μεμνημένοι ἦτε	μεμνημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	μεμνημένος εἴην	μεμνημένος εἴης	μεμνημένος εἴη	μεμνημένω εἴητον / εἶτον	μεμνημένω εἰήτην / εἴτην	μεμνημένοι εἴημεν / εἶμεν	μεμνημένοι εἴητε / εἶτε	μεμνημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		μέμνησο	μεμνήσθω	μέμνησθον	μεμνήσθων		μέμνησθε	μεμνήσθων
		active				middle/passive
infinitive		μεμνηκέναι				μεμνῆσθαι
participle	m	μεμνηκώς				μεμνημένος
	f	μεμνηκυῖᾰ				μεμνημένη
	n	μεμνηκός				μεμνημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: μέμνηκᾰ, μέμνημαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μέμνηκᾰ	μέμνηκᾰς	μέμνηκε(ν)	μεμνήκᾰτον	μεμνήκᾰτον	μεμνήκᾰμεν	μεμνήκᾰτε	μεμνήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	μεμνήκω, μεμνήκωμῐ	μεμνήκῃς, μεμνήκῃσθᾰ	μεμνήκῃ, μεμνήκῃσῐ	μεμνήκητον	μεμνήκητον	μεμνήκωμεν	μεμνήκητε	μεμνήκωσῐ(ν)
	optative	μεμνήκοιμῐ / μεμνηκοίην	μεμνήκοις / μεμνηκοίης	μεμνήκοι / μεμνηκοίη	μεμνήκοιτον	μεμνηκοίτην	μεμνήκοιμεν	μεμνήκοιτε	μεμνήκοιεν
	imperative		μέμνηκε	μεμνηκέτω	μεμνήκετον	μεμνηκέτων		μεμνήκετε	μεμνηκόντων
middle/ passive	indicative	μέμνημαι	μέμνηαι, μέμνῃ, μέμνησαι	μέμνηται	μέμνησθον	μέμνησθον	μεμνήμεθᾰ	μέμνησθε	μέμνηνται
	subjunctive	μεμνημένος ὦ	μεμνημένος ᾖς	μεμνημένος ᾖ	μεμνημένω ἦτον	μεμνημένω ἦτον	μεμνημένοι ὦμεν	μεμνημένοι ἦτε	μεμνημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	μεμνημένος εἴην	μεμνημένος εἴης	μεμνημένος εἴη	μεμνημένω εἴητον / εἶτον	μεμνημένω εἰήτην / εἴτην	μεμνημένοι εἴημεν / εἶμεν	μεμνημένοι εἴητε / εἶτε	μεμνήμενοι εἰησᾰ́ν / εἰεν
	imperative		μέμνησο	μεμνήσθω	μέμνησθον	μεμνήσθων		μέμνησθε	μεμνήσθων
		active				middle/passive
infinitive		μεμνηκέναι				μεμνῆσθαι
participle	m	μεμνηκώς				μεμνημένος
	f	μεμνηκυῖᾰ				μεμνημένη
	n	μεμνηκός				μεμνημένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐμεμνήκειν / ἐμεμνήκη, ἐμεμνήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμεμνήκειν / ἐμεμνήκη	ἐμεμνήκεις / ἐμεμνήκης	ἐμεμνήκει(ν)	ἐμεμνήκετον	ἐμεμνηκέτην	ἐμεμνήκεμεν	ἐμεμνήκετε	ἐμεμνήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐμεμνήμην	ἐμέμνησο	ἐμέμνητο	ἐμέμνησθον	ἐμεμνήσθην	ἐμεμνήμεθᾰ	ἐμέμνησθε	ἐμέμνηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future perfect: μεμνήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	μεμνήσομαι	μεμνήσῃ / μεμνήσει	μεμνήσεται	μεμνήσεσθον	μεμνήσεσθον	μεμνησόμεθᾰ	μεμνήσεσθε	μεμνήσονται
middle/ passive	optative	μεμνησοίμην	μεμνήσοιο	μεμνήσοιτο	μεμνήσοισθον	μεμνησοίσθην	μεμνησοίμεθᾰ	μεμνήσοισθε	μεμνήσοιντο
						middle/passive
infinitive						μεμνήσεσθαι
participle	m					μεμνησόμενος
	f					μεμνησομένη
	n					μεμνησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀναμιμνήσκω (anamimnḗskō)
ἐπαναμιμνῄσκω (epanamimnēískō)
παρυπομιμνήσκω (parupomimnḗskō)
προαναμιμνήσκω (proanamimnḗskō)
προμιμνήσκω (promimnḗskō)
προσαναμιμνήσκω (prosanamimnḗskō)
προσυπομιμνήσκω (prosupomimnḗskō)
συναναμιμνήσκω (sunanamimnḗskō)
ὑπομιμνήσκω (hupomimnḗskō)

Related terms

μαίνομαι (maínomai)
μένος (ménos)
μνάομαι (mnáomai)
μνῆμα (mnêma)
ὀμναῖσαι (omnaîsai)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “μιμνήσκω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 953-4