νικάω

Ancient Greek

Alternative forms

  • νῑκέω (nīkéō) — Ionic
  • νῑ́κημι (nī́kēmi) — Aeolic

Etymology

From νίκη (níkē) +‎ -άω (-áō).[1]

Pronunciation

 

Verb

νῑκάω • (nīkáō)

  1. (intransitive) to win, be the winner, conquer
    Synonym: ἀριστεύω (aristeúō)
    1. to prevail, be superior
    2. (of opinions) to prevail
    3. (rare) to succeed [with infinitive ‘at doing’]
      • Psalm.Solom 4.13
    4. (law) to win one's cause [with accusative ‘the cause’]
  2. (transitive) to conquer, vanquish, beat
    1. (law, rare) to win (one's case) against
    2. to overpower

Inflection

   Present: νῑκᾰ́ω, νῑκᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νῑκᾰ́ω νῑκᾰ́εις νῑκᾰ́ει νῑκᾰ́ετον νῑκᾰ́ετον νῑκᾰ́ομεν νῑκᾰ́ετε νῑκᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive νῑκᾰ́ω νῑκᾰ́ῃς νῑκᾰ́ῃ νῑκᾰ́ητον νῑκᾰ́ητον νῑκᾰ́ωμεν νῑκᾰ́ητε νῑκᾰ́ωσῐ(ν)
optative νῑκᾰ́οιμῐ νῑκᾰ́οις νῑκᾰ́οι νῑκᾰ́οιτον νῑκᾰοίτην νῑκᾰ́οιμεν νῑκᾰ́οιτε νῑκᾰ́οιεν
imperative   νῑ́κᾰε νῑκᾰέτω νῑκᾰ́ετον νῑκᾰέτων   νῑκᾰ́ετε νῑκᾰόντων
middle/
passive 		indicative νῑκᾰ́ομαι νῑκᾰ́ῃ / νῑκᾰ́ει νῑκᾰ́εται νῑκᾰ́εσθον νῑκᾰ́εσθον νῑκᾰόμεθᾰ νῑκᾰ́εσθε νῑκᾰ́ονται
subjunctive νῑκᾰ́ωμαι νῑκᾰ́ῃ νῑκᾰ́ηται νῑκᾰ́ησθον νῑκᾰ́ησθον νῑκᾰώμεθᾰ νῑκᾰ́ησθε νῑκᾰ́ωνται
optative νῑκᾰοίμην νῑκᾰ́οιο νῑκᾰ́οιτο νῑκᾰ́οισθον νῑκᾰοίσθην νῑκᾰοίμεθᾰ νῑκᾰ́οισθε νῑκᾰ́οιντο
imperative   νῑκᾰ́ου νῑκᾰέσθω νῑκᾰ́εσθον νῑκᾰέσθων   νῑκᾰ́εσθε νῑκᾰέσθων
active middle/passive
infinitive νῑκᾰ́ειν νῑκᾰ́εσθαι
participle m νῑκᾰ́ων νῑκᾰόμενος
f νῑκᾰ́ουσᾰ νῑκᾰομένη
n νῑκᾰ́ον νῑκᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: νῑκῶ, νῑκῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νῑκῶ νῑκᾷς νῑκᾷ νῑκᾶτον νῑκᾶτον νῑκῶμεν νῑκᾶτε νῑκῶσῐ(ν)
subjunctive νῑκῶ νῑκᾷς νῑκᾷ νῑκᾶτον νῑκᾶτον νῑκῶμεν νῑκᾶτε νῑκῶσῐ(ν)
optative νῑκῴην / νῑκῷμῐ νῑκῴης / νῑκῷς νῑκῴη / νῑκῷ νῑκῷτον / νῑκῴητον νῑκῴτην / νῑκῳήτην νῑκῷμεν / νῑκῴημεν νῑκῷτε / νῑκῴητε νῑκῷεν / νῑκῴησᾰν
imperative   νῑ́κᾱ νῑκᾱ́τω νῑκᾶτον νῑκᾱ́των   νῑκᾶτε νῑκώντων
middle/
passive 		indicative νῑκῶμαι νῑκᾷ νῑκᾶται νῑκᾶσθον νῑκᾶσθον νῑκώμεθᾰ νῑκᾶσθε νῑκῶνται
subjunctive νῑκῶμαι νῑκᾷ νῑκᾶται νῑκᾶσθον νῑκᾶσθον νῑκώμεθᾰ νῑκᾶσθε νῑκῶνται
optative νῑκῴμην νῑκῷο νῑκῷτο νῑκῷσθον νῑκῴσθην νῑκῴμεθᾰ νῑκῷσθε νῑκῷντο
imperative   νῑκῶ νῑκᾱ́σθω νῑκᾶσθον νῑκᾱ́σθων   νῑκᾶσθε νῑκᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive νῑκᾶν νῑκᾶσθαι
participle m νῑκῶν νῑκώμενος
f νῑκῶσᾰ νῑκωμένη
n νῑκῶν νῑκώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: νῑκέω, νῑκέομαι (Ionic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νῑκέω νῑκέεις νῑκέει νῑκέετον νῑκέετον νῑκέομεν νῑκέετε νῑκέουσῐ(ν)
subjunctive νῑκέω νῑκέῃς νῑκέῃ νῑκέητον νῑκέητον νῑκέωμεν νῑκέητε νῑκέωσῐ(ν)
optative νῑκέοιμῐ νῑκέοις νῑκέοι νῑκέοιτον νῑκεοίτην νῑκέοιμεν νῑκέοιτε νῑκέοιεν
imperative   νῑ́κεε νῑκεέτω νῑκέετον νῑκεέτων   νῑκέετε νῑκεόντων
middle/
passive 		indicative νῑκέομαι νῑκέεαι νῑκέεται νῑκέεσθον νῑκέεσθον νῑκεόμεθᾰ νῑκέεσθε νῑκέονται
subjunctive νῑκέωμαι νῑκέηαι νῑκέηται νῑκέησθον νῑκέησθον νῑκεώμεθᾰ νῑκέησθε νῑκέωνται
optative νῑκεοίμην νῑκέοιο νῑκέοιτο νῑκέοισθον νῑκεοίσθην νῑκεοίμεθᾰ νῑκέοισθε νῑκεοίᾰτο
imperative   νῑκέευ νῑκεέσθω νῑκέεσθον νῑκεέσθων   νῑκέεσθε νῑκεέσθων
active middle/passive
infinitive νῑκέειν νῑκέεσθαι
participle m νῑκέων νῑκεόμενος
f νῑκέουσᾰ νῑκεομένη
n νῑκέον νῑκεόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: νῑκέω, νῑκεῦμαι (Ionic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νῑκέω νῑκεῖς νῑκεῖ νῑκεῖτον νῑκεῖτον νῑκεῦμεν νῑκεῖτε νῑκεῦσῐ(ν)
subjunctive νῑκέω νῑκῇς νῑκῇ νῑκῆτον νῑκῆτον νῑκέωμεν νῑκῆτε νῑκέωσῐ(ν)
optative νῑκέοιμι νῑκέοις νῑκέοι νῑκέοιτον νῑκεοίτην νῑκέοιμεν νῑκέοιτε νῑκέοιεν
imperative   νῑ́κει νῑκείτω νῑκεῖτον νῑκείτων   νῑκεῖτε νῑκεύντων
middle/
passive 		indicative νῑκεῦμαι νῑκῇ νῑκεῖται νῑκεῖσθον νῑκεῖσθον νῑκεύμεθᾰ νῑκεῖσθε νῑκεῦνται
subjunctive νῑκέωμαι νῑκῇ νῑκῆται νῑκῆσθον νῑκῆσθον νῑκεώμεθᾰ νῑκῆσθε νῑκέωνται
optative νῑκεοίμην νῑκέοιο νῑκέοιτο νῑκέοισθον νῑκεοίσθην νῑκεοίμεθᾰ νῑκέοισθε νῑκεοίᾰτο
imperative   νῑκεῦ νῑκείσθω νῑκεῖσθον νῑκείσθων   νῑκεῖσθε νῑκείσθων
active middle/passive
infinitive νῑκεῖν νῑκεῖσθαι
participle m νῑκέων νῑκεύμενος
f νῑκεῦσᾰ νῑκευμένη
n νῑκεῦν νῑκεύμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνῑ́κᾰον, ἐνῑκᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνῑ́κᾰον ἐνῑ́κᾰες ἐνῑ́κᾰε(ν) ἐνῑκᾰ́ετον ἐνῑκᾰέτην ἐνῑκᾰ́ομεν ἐνῑκᾰ́ετε ἐνῑ́κᾰον
middle/
passive 		indicative ἐνῑκᾰόμην ἐνῑκᾰ́ου ἐνῑκᾰ́ετο ἐνῑκᾰ́εσθον ἐνῑκᾰέσθην ἐνῑκᾰόμεθᾰ ἐνῑκᾰ́εσθε ἐνῑκᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνῑ́κων, ἐνῑκώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνῑ́κων ἐνῑ́κᾱς ἐνῑ́κᾱ ἐνῑκᾶτον ἐνῑκᾱ́την ἐνῑκῶμεν ἐνῑκᾶτε ἐνῑ́κων
middle/
passive 		indicative ἐνῑκώμην ἐνῑκῶ ἐνῑκᾶτο ἐνῑκᾶσθον ἐνῑκᾱ́σθην ἐνῑκώμεθᾰ ἐνῑκᾶσθε ἐνῑκῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνῑ́κεον, ἐνῑκεόμην (Ionic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνῑ́κεον ἐνῑ́κεες ἐνῑ́κεε(ν) ἐνῑκέετον ἐνῑκεέτην ἐνῑκέομεν ἐνῑκέετε ἐνῑ́κεον
middle/
passive 		indicative ἐνῑκεόμην ἐνῑκέου ἐνῑκέετο ἐνῑκέεσθον ἐνῑκεέσθην ἐνῑκεόμεθᾰ ἐνῑκέεσθε ἐνῑκέοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνῑ́κευν, ἐνῑκεύμην (Ionic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνῑ́κευν ἐνῑ́κεις ἐνῑ́κει ἐνῑκεῖτον ἐνῑκείτην ἐνῑκεῦμεν ἐνῑκεῖτε ἐνῑ́κευν
middle/
passive 		indicative ἐνῑκεύμην ἐνῑκεῦ ἐνῑκεῖτο ἐνῑκεῖσθον ἐνῑκείσθην ἐνῑκεύμεθᾰ ἐνῑκεῖσθε ἐνῑκεῦντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: νίκασκον, νικασκόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νίκασκον νίκασκες νίκασκε(ν) νικάσκετον νικασκέτην νικάσκομεν νικάσκετε νίκασκον
middle/
passive 		indicative νικασκόμην νικάσκου νικάσκετο νικάσκεσθον νικασκέσθην νικασκόμε(σ)θᾰ νικάσκεσθε νικάσκοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: νῑκήσω, νῑκήσομαι, νῑκηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νῑκήσω νῑκήσεις νῑκήσει νῑκήσετον νῑκήσετον νῑκήσομεν νῑκήσετε νῑκήσουσῐ(ν)
optative νῑκήσοιμῐ νῑκήσοις νῑκήσοι νῑκήσοιτον νῑκησοίτην νῑκήσοιμεν νῑκήσοιτε νῑκήσοιεν
middle indicative νῑκήσομαι νῑκήσῃ / νῑκήσει νῑκήσεται νῑκήσεσθον νῑκήσεσθον νῑκησόμεθᾰ νῑκήσεσθε νῑκήσονται
optative νῑκησοίμην νῑκήσοιο νῑκήσοιτο νῑκήσοισθον νῑκησοίσθην νῑκησοίμεθᾰ νῑκήσοισθε νῑκήσοιντο
passive indicative νῑκηθήσομαι νῑκηθήσῃ νῑκηθήσεται νῑκηθήσεσθον νῑκηθήσεσθον νῑκηθησόμεθᾰ νῑκηθήσεσθε νῑκηθήσονται
optative νῑκηθησοίμην νῑκηθήσοιο νῑκηθήσοιτο νῑκηθήσοισθον νῑκηθησοίσθην νῑκηθησοίμεθᾰ νῑκηθήσοισθε νῑκηθήσοιντο
active middle passive
infinitive νῑκήσειν νῑκήσεσθαι νῑκηθήσεσθαι
participle m νῑκήσων νῑκησόμενος νῑκηθησόμενος
f νῑκήσουσᾰ νῑκησομένη νῑκηθησομένη
n νῑκῆσον νῑκησόμενον νῑκηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: νῑκάξω, νῑκάξομαι (Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νῑκάξω νῑκάξεις νῑκάξει νῑκάξετον νῑκάξετον νῑκάξομες νῑκάξετε νῑκάξοντῐ
optative νῑκάξοιμῐ νῑκάξοις νῑκάξοι νῑκάξοιτον νῑκαξοίτᾱν νῑκάξοιμες νῑκάξοιτε νῑκάξοιεν
middle indicative νῑκάξομαι νῑκάξεαι νῑκάξεται νῑκάξεσθον νῑκάξεσθον νῑκαξόμεθᾰ νῑκάξεσθε νῑκάξονται
optative νῑκαξοίμᾱν νῑκάξοιο νῑκάξοιτο νῑκάξοισθον νῑκαξοίσθᾱν νῑκαξοίμεθᾰ νῑκάξοισθε νῑκάξοιντο
active middle
infinitive νῑκᾶξεν νῑκάξεσθαι
participle m νῑκάξων νῑκαξόμενος
f νῑκάξουσᾰ νῑκαξομένᾱ
n νῑκᾶξον νῑκαξόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐνῑ́κησᾰ, ἐνῑκησᾰ́μην, ἐνῑκήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνῑ́κησᾰ ἐνῑ́κησᾰς ἐνῑ́κησε(ν) ἐνῑκήσᾰτον ἐνῑκησᾰ́την ἐνῑκήσᾰμεν ἐνῑκήσᾰτε ἐνῑ́κησᾰν
subjunctive νῑκήσω νῑκήσῃς νῑκήσῃ νῑκήσητον νῑκήσητον νῑκήσωμεν νῑκήσητε νῑκήσωσῐ(ν)
optative νῑκήσαιμῐ νῑκήσειᾰς / νῑκήσαις νῑκήσειε(ν) / νῑκήσαι νῑκήσαιτον νῑκησαίτην νῑκήσαιμεν νῑκήσαιτε νῑκήσειᾰν / νῑκήσαιεν
imperative   νῑ́κησον νῑκησᾰ́τω νῑκήσᾰτον νῑκησᾰ́των   νῑκήσᾰτε νῑκησᾰ́ντων
middle indicative ἐνῑκησᾰ́μην ἐνῑκήσω ἐνῑκήσᾰτο ἐνῑκήσᾰσθον ἐνῑκησᾰ́σθην ἐνῑκησᾰ́μεθᾰ ἐνῑκήσᾰσθε ἐνῑκήσᾰντο
subjunctive νῑκήσωμαι νῑκήσῃ νῑκήσηται νῑκήσησθον νῑκήσησθον νῑκησώμεθᾰ νῑκήσησθε νῑκήσωνται
optative νῑκησαίμην νῑκήσαιο νῑκήσαιτο νῑκήσαισθον νῑκησαίσθην νῑκησαίμεθᾰ νῑκήσαισθε νῑκήσαιντο
imperative   νῑ́κησαι νῑκησᾰ́σθω νῑκήσᾰσθον νῑκησᾰ́σθων   νῑκήσᾰσθε νῑκησᾰ́σθων
passive indicative ἐνῑκήθην ἐνῑκήθης ἐνῑκήθη ἐνῑκήθητον ἐνῑκηθήτην ἐνῑκήθημεν ἐνῑκήθητε ἐνῑκήθησᾰν
subjunctive νῑκηθῶ νῑκηθῇς νῑκηθῇ νῑκηθῆτον νῑκηθῆτον νῑκηθῶμεν νῑκηθῆτε νῑκηθῶσῐ(ν)
optative νῑκηθείην νῑκηθείης νῑκηθείη νῑκηθεῖτον / νῑκηθείητον νῑκηθείτην / νῑκηθειήτην νῑκηθεῖμεν / νῑκηθείημεν νῑκηθεῖτε / νῑκηθείητε νῑκηθεῖεν / νῑκηθείησᾰν
imperative   νῑκήθητῐ νῑκηθήτω νῑκήθητον νῑκηθήτων   νῑκήθητε νῑκηθέντων
active middle passive
infinitive νῑκῆσαι νῑκήσᾰσθαι νῑκηθῆναι
participle m νῑκήσᾱς νῑκησᾰ́μενος νῑκηθείς
f νῑκήσᾱσᾰ νῑκησᾰμένη νῑκηθεῖσᾰ
n νῑκῆσᾰν νῑκησᾰ́μενον νῑκηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: νενῑ́κηκᾰ, νενῑ́κημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νενῑ́κηκᾰ νενῑ́κηκᾰς νενῑ́κηκε(ν) νενῑκήκᾰτον νενῑκήκᾰτον νενῑκήκᾰμεν νενῑκήκᾰτε νενῑκήκᾱσῐ(ν)
subjunctive νενῑκήκω νενῑκήκῃς νενῑκήκῃ νενῑκήκητον νενῑκήκητον νενῑκήκωμεν νενῑκήκητε νενῑκήκωσῐ(ν)
optative νενῑκήκοιμῐ / νενῑκηκοίην νενῑκήκοις / νενῑκηκοίης νενῑκήκοι / νενῑκηκοίη νενῑκήκοιτον νενῑκηκοίτην νενῑκήκοιμεν νενῑκήκοιτε νενῑκήκοιεν
imperative   νενῑ́κηκε νενῑκηκέτω νενῑκήκετον νενῑκηκέτων   νενῑκήκετε νενῑκηκόντων
middle/
passive 		indicative νενῑ́κημαι νενῑ́κησαι νενῑ́κηται νενῑ́κησθον νενῑ́κησθον νενῑκήμεθᾰ νενῑ́κησθε νενῑ́κηνται
subjunctive νενῑκημένος ὦ νενῑκημένος ᾖς νενῑκημένος ᾖ νενῑκημένω ἦτον νενῑκημένω ἦτον νενῑκημένοι ὦμεν νενῑκημένοι ἦτε νενῑκημένοι ὦσῐ(ν)
optative νενῑκημένος εἴην νενῑκημένος εἴης νενῑκημένος εἴη νενῑκημένω εἴητον / εἶτον νενῑκημένω εἰήτην / εἴτην νενῑκημένοι εἴημεν / εἶμεν νενῑκημένοι εἴητε / εἶτε νενῑκημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   νενῑ́κησο νενῑκήσθω νενῑ́κησθον νενῑκήσθων   νενῑ́κησθε νενῑκήσθων
active middle/passive
infinitive νενῑκηκέναι νενῑκῆσθαι
participle m νενῑκηκώς νενῑκημένος
f νενῑκηκυῖᾰ νενῑκημένη
n νενῑκηκός νενῑκημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀντῐνῑκάω (antĭnīkáō)
  • ἀπονῑκάω (aponīkáō)
  • ἐκνῑκάω (eknīkáō)
  • κᾰτᾰνῑκάω (kătănīkáō)
  • πᾰρᾰνῑκάω (părănīkáō)
  • προνῑκάω (pronīkáō)
  • προσνῑκάω (prosnīkáō)
  • σῠννῑκάω (sŭnnīkáō)
  • ὑπερνῑκάω (hupernīkáō)
  • ἀνῑ́κητος (anī́kētos)
  • νῑκήεις (nīkḗeis)
  • νῑ́κημᾰ (nī́kēmă)
  • νῑκητέον (nīkētéon)
  • νῑκητήρ (nīkētḗr)
  • νῑκητήρῐος (nīkētḗrĭos)
  • νῑκητής (nīkētḗs)
  • νῑκητῐκός (nīkētĭkós)
  • νῑκήτωρ (nīkḗtōr)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “νῑ́κη (> DER > Probably denominative νικάω)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1021-2

Further reading

Greek

Alternative forms

Etymology

From νικώ (nikó) + -άω, from Ancient Greek νικῶ (nikô), contracted form of νικάω (nikáō). From νίκη f (níkē, “victory”).

Pronunciation

  • IPA(key): /niˈka.o/
  • Hyphenation: νι‧κά‧ω

Verb

νικάω • (nikáo) / νικώ (imperfect νικούσα/νίκαγα, past νίκησα, passive νικιέμαι, p‑past νικήθηκα, ppp νικημένος)

  1. to win, prevail
  2. to defeat, conquer

Conjugation

νικάω / νικώ, νικιέμαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg , νικώ νικήσω νικιέμαι νικηθώ
2 sg νικάς νικήσεις νικιέσαι νικηθείς
3 sg νικάει, νικά νικήσει νικιέται νικηθεί
1 pl νικάμε, νικούμε νικήσουμε, [‑ομε] νικιόμαστε νικηθούμε
2 pl νικάτε νικήσετε νικιέστε, (‑ιόσαστε) νικηθείτε
3 pl νικάνε, νικάν, νικούν(ε) νικήσουν(ε) νικιούνται, (‑ιόνται) νικηθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg νικούσα, νίκαγα νίκησα νικιόμουν(α) νικήθηκα
2 sg νικούσες, νίκαγες νίκησες νικιόσουν(α) νικήθηκες
3 sg νικούσε, νίκαγε νίκησε νικιόταν(ε) νικήθηκε
1 pl νικούσαμε, νικάγαμε νικήσαμε νικιόμασταν, (‑ιόμαστε) νικηθήκαμε
2 pl νικούσατε, νικάγατε νικήσατε νικιόσασταν, (‑ιόσαστε) νικηθήκατε
3 pl νικούσαν(ε), νίκαγαν, (νικάγανε) νίκησαν, νικήσαν(ε) νικιόνταν(ε), νικιόντουσαν, νικιούνταν νικήθηκαν, νικηθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα , θα νικώ ➤ θα νικήσω ➤ θα νικιέμαι ➤ θα νικηθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα νικάς, … θα νικήσεις, … θα νικιέσαι, … θα νικηθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … νικήσει
  έχω, έχεις, … νικημένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … νικηθεί
  είμαι, είσαι, … νικημένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … νικήσει
  είχα, είχες, … νικημένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … νικηθεί
  ήμουν, ήσουν, … νικημένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … νικήσει
  θα έχω, θα έχεις, … νικημένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … νικηθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … νικημένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg νίκα, νίκαγε νίκησε, νίκα — νικήσου
2 pl νικάτε νικήστε νικιέστε νικηθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ νικώντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας νικήσει ➤ νικημένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ νικήσει νικηθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.