יבם

Hebrew

Root
י־ב־ם (y-b-m)
3 terms

Noun

יָבָם • (yavámm (plural indefinite יְבָמִים, singular construct יְבַם־, plural construct יִבְמֵי־, feminine counterpart יְבָמָה)

  1. (Jewish law) brother-in-law, husband's brother (usually of a childless widow)

Declension

Declension of יָבָם
isolated forms with possessive pronouns
Number: State: form Person: singular plural
m f m f
singular indefinite יָבָם first יְבָמִי יְבָמֵנוּ
definite הַיָּבָם second יְבָמְךָ יְבָמֵךְ יְבַמְכֶם יְבַמְכֶן
construct יְבַם־ third יְבָמוֹ יְבָמָהּ יְבָמָם יְבָמָן
plural indefinite יְבָמִים first יבמיי / יְבָמַי יְבָמֵינוּ
definite הַיְּבָמִים second יְבָמֶיךָ יבמייך / יְבָמַיִךְ יִבְמֵיכֶם יִבְמֵיכֶן
construct יִבְמֵי־ third יְבָמָיו יְבָמֶיהָ יִבְמֵיהֶם יִבְמֵיהֶן

References

Verb

יִבֵּם • (yibém) (pi'el construction)

  1. defective spelling of ייבם