اوغلان
Old Anatolian Turkish
Alternative forms
- اوغولان (oġulan), اوغلن (oġlan)
Etymology
Inherited from Proto-Turkic *oglan, the irregular plural of Proto-Turkic *ogul (“son, child”).
cognates
Noun
اوغلان • (oġlan) (definite accusative اوغلانی (oġlanı), plural اوغلانلر (oġlanlar))
- youth, child, kid, teen; a young person
- Synonym: كنج (genc)
- child, kid; one's direct descendant by birth, regardless of age; one's offspring; a son or daughter.
- (rare) plural of اوغل (oġul)
Derived terms
- اوغلان آدم (oġlan ādem, “teen”)
- اوغلان آغریسی (oġlan aġrısı, “birth pain”)
- اوغلان اشی (oġlan ẹşi, “placenta”)
- اوغلان اوشاق (oġlan uşaq, “children”)
- اوغلان ایلمك (oġlan eylemek, “to give birth”)
- اوغلان یاشی (oġlan yaşı, “adolescence”)
- اوغلان یتاغی (oġlan yataġı, “womb”)
- اوغلانجوق (oġlancuq, “child, kid”)
- اوغلاندن قالمق (oġlandan qalmaq, “to lose one's fertility”)
- اوغلانلق (oġlanlıq, “adolescence”)
- اوغلانلو (oġlanlu, “having a kid”)
- اوغلانه قالمق (oġlana qalmaq, “to become pregnant”)
- اوغلن اوتی (oġlan otı, “lemon balm”)
- قز اوغلان (qız oġlan, “girl”)
Descendants
Further reading
- Kanar, Mehmet (2018) “oğlan”, in Eski Anadolu Türkçesi Sözlüğü [Old Anatolian Turkish Dictionary] (in Turkish), 2nd edition, Istanbul: Say Yayınları, page 512
- XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)[1] (in Turkish), volume V, Ankara: Türk Dil Kurumu, 1971, pages 2923-2926
Ottoman Turkish
Etymology
Inherited from Old Anatolian Turkish اوغلان (oġlan), from Proto-Turkic *oglan, the irregular plural of Proto-Turkic *ogul (“son, child”).
cognates
Noun
اوغلان • (oğlan) (definite accusative اوغلانی (oğlanı), plural اوغلانلر (oğlanlar))
Coordinate terms
| Playing cards in Ottoman Turkish · اسقامبیل (iskambil) (layout · text) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| بك (bey), برلی (birli) | ایكیلی (ikili) | اوچلی (üçlü) | درتلی (dörtlü) | بشلی (beşli) | آلتیلی (altılı) | یدیلی (yedili) |
| سكزلی (sekizli) | طقوزلی (dokuzlu) | اونلی (onlu) | باجاق (bacak), اوغلان (oğlan), فانتی (fanti) | قیز (kız) | پاپاز (papaz) | |
Derived terms
- آت اوغلانی (at oğlanı, “groom”)
- اوغلان یتاغی (oğlan yatağı, “womb”)
- اوغلانجق (oğlancık, “little boy”)
- اوغلانجی (oğlancı, “pederast”)
Descendants
Further reading
click to expand
- Çağbayır, Yaşar (2007) “oğlan”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3591
- Hindoglu, Artin (1838) “اوغلان”, in Hazine-i lûgat ou dictionnaire abrégé turc-français[2], Vienna: F. Beck, page 82b
- Kélékian, Diran (1911) “اوغلان”, in Dictionnaire turc-français[3] (in French), Constantinople: Mihran, page 192
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Puer”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[4], Vienna, column 1400
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “اوغلان”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[5], Vienna, column 524
- Nişanyan, Sevan (2002–) “oğlan”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “اوغلان”, in A Turkish and English Lexicon[6], Constantinople: A. H. Boyajian, page 257
- XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)[7] (in Turkish), volume V, Ankara: Türk Dil Kurumu, 1971, pages 2923-2926