فخر

See also: فجر

Arabic

Root
ف خ ر (f ḵ r)
9 terms

Etymology

From the root ف خ ر (f ḵ r). See the root for etymology.

Verb

فَخَرَ • (faḵara) I (non-past يَفْخَرُ (yafḵaru), verbal noun فَخْر (faḵr) or فَخَار (faḵār))
فَخِرَ • (faḵira) I (non-past يَفْخَرُ (yafḵaru), verbal noun فَخَر (faḵar))

  1. to glory; to boast; to be proud [with بِ (bi)]

Conjugation

Conjugation of فَخَرَ (I, sound, a ~ a, impersonal passive, verbal nouns فَخْر, فَخَار)
verbal noun
الْمَصْدَر
فَخْر, فَخَار
faḵr, faḵār
active participle
اِسْم الْفَاعِل
فَاخِر, فَخُور
fāḵir, faḵūr
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَفْخُور
mafḵūr
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فَخَرْتُ
faḵartu
فَخَرْتَ
faḵarta
فَخَرَ
faḵara
فَخَرْتُمَا
faḵartumā
فَخَرَا
faḵarā
فَخَرْنَا
faḵarnā
فَخَرْتُمْ
faḵartum
فَخَرُوا
faḵarū
f فَخَرْتِ
faḵarti
فَخَرَتْ
faḵarat
فَخَرَتَا
faḵaratā
فَخَرْتُنَّ
faḵartunna
فَخَرْنَ
faḵarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَفْخَرُ
ʔafḵaru
تَفْخَرُ
tafḵaru
يَفْخَرُ
yafḵaru
تَفْخَرَانِ
tafḵarāni
يَفْخَرَانِ
yafḵarāni
نَفْخَرُ
nafḵaru
تَفْخَرُونَ
tafḵarūna
يَفْخَرُونَ
yafḵarūna
f تَفْخَرِينَ
tafḵarīna
تَفْخَرُ
tafḵaru
تَفْخَرَانِ
tafḵarāni
تَفْخَرْنَ
tafḵarna
يَفْخَرْنَ
yafḵarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَفْخَرَ
ʔafḵara
تَفْخَرَ
tafḵara
يَفْخَرَ
yafḵara
تَفْخَرَا
tafḵarā
يَفْخَرَا
yafḵarā
نَفْخَرَ
nafḵara
تَفْخَرُوا
tafḵarū
يَفْخَرُوا
yafḵarū
f تَفْخَرِي
tafḵarī
تَفْخَرَ
tafḵara
تَفْخَرَا
tafḵarā
تَفْخَرْنَ
tafḵarna
يَفْخَرْنَ
yafḵarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَفْخَرْ
ʔafḵar
تَفْخَرْ
tafḵar
يَفْخَرْ
yafḵar
تَفْخَرَا
tafḵarā
يَفْخَرَا
yafḵarā
نَفْخَرْ
nafḵar
تَفْخَرُوا
tafḵarū
يَفْخَرُوا
yafḵarū
f تَفْخَرِي
tafḵarī
تَفْخَرْ
tafḵar
تَفْخَرَا
tafḵarā
تَفْخَرْنَ
tafḵarna
يَفْخَرْنَ
yafḵarna
imperative
الْأَمْر
m اِفْخَرْ
ifḵar
اِفْخَرَا
ifḵarā
اِفْخَرُوا
ifḵarū
f اِفْخَرِي
ifḵarī
اِفْخَرْنَ
ifḵarna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فُخِرَ
fuḵira
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُفْخَرُ
yufḵaru
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُفْخَرَ
yufḵara
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُفْخَرْ
yufḵar
f
Conjugation of فَخِرَ (I, sound, i ~ a, impersonal passive, verbal noun فَخَر)
verbal noun
الْمَصْدَر
فَخَر
faḵar
active participle
اِسْم الْفَاعِل
فَخِر
faḵir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَفْخُور
mafḵūr
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فَخِرْتُ
faḵirtu
فَخِرْتَ
faḵirta
فَخِرَ
faḵira
فَخِرْتُمَا
faḵirtumā
فَخِرَا
faḵirā
فَخِرْنَا
faḵirnā
فَخِرْتُمْ
faḵirtum
فَخِرُوا
faḵirū
f فَخِرْتِ
faḵirti
فَخِرَتْ
faḵirat
فَخِرَتَا
faḵiratā
فَخِرْتُنَّ
faḵirtunna
فَخِرْنَ
faḵirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَفْخَرُ
ʔafḵaru
تَفْخَرُ
tafḵaru
يَفْخَرُ
yafḵaru
تَفْخَرَانِ
tafḵarāni
يَفْخَرَانِ
yafḵarāni
نَفْخَرُ
nafḵaru
تَفْخَرُونَ
tafḵarūna
يَفْخَرُونَ
yafḵarūna
f تَفْخَرِينَ
tafḵarīna
تَفْخَرُ
tafḵaru
تَفْخَرَانِ
tafḵarāni
تَفْخَرْنَ
tafḵarna
يَفْخَرْنَ
yafḵarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَفْخَرَ
ʔafḵara
تَفْخَرَ
tafḵara
يَفْخَرَ
yafḵara
تَفْخَرَا
tafḵarā
يَفْخَرَا
yafḵarā
نَفْخَرَ
nafḵara
تَفْخَرُوا
tafḵarū
يَفْخَرُوا
yafḵarū
f تَفْخَرِي
tafḵarī
تَفْخَرَ
tafḵara
تَفْخَرَا
tafḵarā
تَفْخَرْنَ
tafḵarna
يَفْخَرْنَ
yafḵarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَفْخَرْ
ʔafḵar
تَفْخَرْ
tafḵar
يَفْخَرْ
yafḵar
تَفْخَرَا
tafḵarā
يَفْخَرَا
yafḵarā
نَفْخَرْ
nafḵar
تَفْخَرُوا
tafḵarū
يَفْخَرُوا
yafḵarū
f تَفْخَرِي
tafḵarī
تَفْخَرْ
tafḵar
تَفْخَرَا
tafḵarā
تَفْخَرْنَ
tafḵarna
يَفْخَرْنَ
yafḵarna
imperative
الْأَمْر
m اِفْخَرْ
ifḵar
اِفْخَرَا
ifḵarā
اِفْخَرُوا
ifḵarū
f اِفْخَرِي
ifḵarī
اِفْخَرْنَ
ifḵarna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فُخِرَ
fuḵira
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُفْخَرُ
yufḵaru
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُفْخَرَ
yufḵara
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُفْخَرْ
yufḵar
f

Noun

فَخْر • (faḵrm

  1. pride, honour, glory
  2. something of high renown or fame
  3. passage of poetry praising a group or individual

Declension

Declension of noun فَخْر (faḵr)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal فَخْر
faḵr
الْفَخْر
al-faḵr
فَخْر
faḵr
nominative فَخْرٌ
faḵrun
الْفَخْرُ
al-faḵru
فَخْرُ
faḵru
accusative فَخْرًا
faḵran
الْفَخْرَ
al-faḵra
فَخْرَ
faḵra
genitive فَخْرٍ
faḵrin
الْفَخْرِ
al-faḵri
فَخْرِ
faḵri

Descendants

References

Persian

Etymology

Borrowed from Arabic فَخْر (faḵr, honour, pride), the Arabic word itself could be an Iranian borrowing ultimately from Proto-Iranian *huHarnā́h (splendour, glory). Doublet of فَرّ (farr). See the Arabic root ف خ ر (f ḵ r) and Proto-Iranian *huHarnā́h (splendour, glory) for more detailed etymology.

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? faxr
Dari reading? faxr
Iranian reading? faxr
Tajik reading? faxr

Noun

فخر • (faxr)

  1. honour
  2. pride
  3. glory

Derived terms

  • فَخر فُروختَن (faxr foruxtan)
    • فَخر فُروش (faxr foruš)
    • فَخر فُروشی (faxr foruši)
  • فَخر کَردَن (faxr kardan)
  • فَخرآمیز (faxr-âmiz)

References

Urdu

Etymology

Borrowed from Arabic فَخْر (faḵr, honour, pride).

Pronunciation

Noun

فخر • (faxrm (Hindi spelling फ़ख़्र)

  1. glory
  2. pride
    Synonym: مَرْیادا (maryādā)

References

  • S. W. Fallon (1879) “فخر”, in A New Hindustani-English Dictionary, Banaras, London: Trubner and Co.
  • Platts, John T. (1884) “فخر”, in A dictionary of Urdu, classical Hindi, and English, London: W. H. Allen & Co.
  • Qureshi, Bashir Ahmad (1971) “فخر”, in Kitabistan's 20th Century Standard Dictionary‎, Lahore: Kitabistan Pub. Co.