مان

See also: ـمان

Arabic

Root
م ي ن (m y n)
1 term

Pronunciation

  • Verb: IPA(key): /maː.na/

Verb

مَانَ • (māna) I (non-past يَمِينُ (yamīnu), verbal noun مَيْن (mayn)) (intransitive, poetic)

  1. to lie
    Synonym: كَذَبَ (kaḏaba)
    • (Can we date this quote?), al-Ḥarīrī, المَقَامَة الدِمْيَاطِيَّة [al-maqāma(t) ad-dimyāṭiyya, The Damiettan Episode]:
      فلمّا طَالَ أمَدُ ٱلانتِظارِ. ولاحَتِ ٱلشمسُ في ٱلأطْمارِ. قُلتُ لأصْحابي: قد تَناهَيْنا في ٱلمُهْلَةِ. وتمادَيْنا في ٱلرّحلَةِ. إلى أنْ أضَعْنا ٱلزّمانَ. وبانَ أنّ ٱلرجُلَ قد مان. فتأهّبوا للظّعَنِ. ولا تَلْووا على خضْراء ٱلدِّمَنِ. ونَهَضْتُ لأحدِجَ راحِلَتي. وأتحمّلَ لرِحلَتي.
      But the waiting dragged on, and the sun was peering through tattered gauze. "We have stretched our stay, and loafed about the journey, frittering away much time, and it turned out that the man had lied," I said, "So make ready to set out, and cleave not to greenery from dung." I then arose to load my saddle, to pack up for my journey.

Conjugation

Conjugation of مَانَ (I, hollow, a ~ i, no passive, verbal noun مَيْن)
verbal noun
الْمَصْدَر 		مَيْن
mayn
active participle
اِسْم الْفَاعِل 		مَائِن, مَيَّان
māʔin, mayyān
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد 		dual
الْمُثَنَّى 		plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب 		1st person
الْمُتَكَلِّم 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي 		m مِنْتُ
mintu 		مِنْتَ
minta 		مَانَ
māna 		مِنْتُمَا
mintumā 		مَانَا
mānā 		مِنَّا
minnā 		مِنْتُمْ
mintum 		مَانُوا
mānū
f مِنْتِ
minti 		مَانَتْ
mānat 		مَانَتَا
mānatā 		مِنْتُنَّ
mintunna 		مِنَّ
minna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع 		m أَمِينُ
ʔamīnu 		تَمِينُ
tamīnu 		يَمِينُ
yamīnu 		تَمِينَانِ
tamīnāni 		يَمِينَانِ
yamīnāni 		نَمِينُ
namīnu 		تَمِينُونَ
tamīnūna 		يَمِينُونَ
yamīnūna
f تَمِينِينَ
tamīnīna 		تَمِينُ
tamīnu 		تَمِينَانِ
tamīnāni 		تَمِنَّ
taminna 		يَمِنَّ
yaminna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب 		m أَمِينَ
ʔamīna 		تَمِينَ
tamīna 		يَمِينَ
yamīna 		تَمِينَا
tamīnā 		يَمِينَا
yamīnā 		نَمِينَ
namīna 		تَمِينُوا
tamīnū 		يَمِينُوا
yamīnū
f تَمِينِي
tamīnī 		تَمِينَ
tamīna 		تَمِينَا
tamīnā 		تَمِنَّ
taminna 		يَمِنَّ
yaminna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم 		m أَمِنْ
ʔamin 		تَمِنْ
tamin 		يَمِنْ
yamin 		تَمِينَا
tamīnā 		يَمِينَا
yamīnā 		نَمِنْ
namin 		تَمِينُوا
tamīnū 		يَمِينُوا
yamīnū
f تَمِينِي
tamīnī 		تَمِنْ
tamin 		تَمِينَا
tamīnā 		تَمِنَّ
taminna 		يَمِنَّ
yaminna
imperative
الْأَمْر 		m مِنْ
min 		مِينَا
mīnā 		مِينُوا
mīnū
f مِينِي
mīnī 		مِنَّ
minna

Central Kurdish

Pronunciation

  • IPA(key): /maːn/

Verb

Northern Kurdish man

مان (man) (present stem مێن- (mên-))

  1. to stay, remain

Conjugation

Conjugation
infinitive مان
man 		past stem ما
ma 		present stem مێن
mên
person singular plural
first second third first second third
indicative من تۆ ئەو ئێمە ئێوە ئەوان
simple
past 		مام
mam		 مایت
mayt		 ما
ma 		ماین
mayn		 مان
man
present دەمێنِم
demênim		 دەمێنیت
demênît		 دەمێنێت
demênêt 		دەمێنین
demênîn		 دەمێنِن
demênin
past
imperfect (habitual, progressive) 		دەمام
demam		 دەمایت
demayt		 دەما
dema 		دەماین
demayn		 دەمان
deman
past
progressive 		خەریک بووم دەمام
xerîk bûm demam		 خەریک بووی دەمایت
xerîk bûy demayt		 خەریک بوو دەما
xerîk bû dema 		خەریک بووین دەماین
xerîk bûyn demayn		 خەریک بوون دەمان
xerîk bûn deman
present
progressive 		خەریکِم دەمێنِم
xerîkim demênim		 خەریکی دەمێنیت
xerîkî demênît		 خەریکە دەمێنێت
xerîke demênêt 		خەریکین دەمێنین
xerîkîn demênîn		 خەریکِن دەمێنِن
xerîkin demênin
past
perfect 		مابووم
mabûm		 مابوویت
mabûyt		 مابوو
mabû 		مابووین
mabûyn		 مابوون
mabûn
present
perfect 		ماومە
mawme		 ماویتە
mawîte		 ماوە
mawe 		ماوینە
mawîne		 ماونە
mawne
subjunctive من تۆ ئەو ئێمە ئێوە ئەوان
past مابِم
mabim		 مابیت
mabît		 مابێت
mabêt 		مابین
mabîn		 مابِن
mabin
present بِمێنِم
bimênim		 بِمێنیت
bimênît		 بِمێنێت
bimênêt 		بِمێنین
bimênîn		 بِمێنِن
bimênin
imperative — تۆ — ئێمە ئێوە —
بِمێنە
bimêne		 بِمێنین
bimênîn		 بِمێنِن
bimênin

Punjabi

Etymology

Inherited from Prakrit 𑀫𑀸𑀡 (māṇa), from Sanskrit मान (mā́na), from मन् (man, “think, believe”).

Pronunciation

Noun

ماݨ • (māṇ) m (Gurmukhi spelling ਮਾਣ)

  1. pride, ego
  2. arrogance
  3. proudness, pride
  4. pickiness, refusal – synonym of نَخْرَہ (naxrah)
  5. family; tribe

Declension

Declension of مان
singular plural
direct ماݨ (māṇ) ماݨ (māṇ)
oblique ماݨ (māṇ) ماݨاں (māṇāṉ)
vocative ماݨا (māṇā) ماݨو (māṇo)
ablative ماݨوں (māṇoṉ) ماݨاں (māṇāṉ)
locative ماݨے (māṇe) ماݨِیں (māṇīṉ)
instrumental ماݨوں (māṇoṉ) –

Further reading

  • Iqbal, Salah ud-Din (2002) “مان”, in vaḍḍī panjābī lughat‎ (in Punjabi), Lahore: ʻAzīz Pablisharz
  • “ਮਾਣ”, in Punjabi-English Dictionary, Patiala: Punjabi University, 2025
  • Turner, Ralph Lilley (1969–1985) “mā́na”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press, page 577

Sindhi

Pronoun

مان • (mān)

  1. I

Postposition

مان • (mān)

  1. from, out of

Urdu

Etymology 1

From Sanskrit मान (māna).

Noun

مان • (mān) m (Hindi spelling मान)

  1. conceit
  2. arrogance
  3. honor
  4. respect
  5. pride
  6. regard
  7. dignity
  8. reputation

Etymology 2

From Sanskrit.

Adjective

مان • (mān) (Hindi spelling मान)

  1. like
  2. similar

Noun

مان • (mān) m (Hindi spelling मान)

  1. measure
  2. dimension
  3. quantity
  4. amount
  5. magnitude
  6. rule
  7. warrant
  8. authority
  9. exactness
  10. likeness
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.