पृथा

Sanskrit

From root पृथ् (pṛth, “flat; broad”), from Proto-Indo-Aryan *pr̥tʰ (“flat”), from Proto-Indo-European *pleth₂- (“flat”). Related to पृथु (pṛthu, “broad”) and पृथिवी (pṛthivī, “earth”).

पृथा • (pṛthā́) f

a Kuru queen; member of the Pañcakanyā; wife of Pāṇḍu; mother of the Pāṇḍavas
Synonym: कुन्ती (kuntī)
(Vedic) the Earth
Synonyms: पृथिवी (pṛthivī), भूमि (bhūmi), धरित्री (dharitrī)

Feminine ā-stem declension of पृथा
	singular	dual	plural
nominative	पृथा (pṛthā́)	पृथे (pṛthé)	पृथाः (pṛthā́ḥ)
accusative	पृथाम् (pṛthā́m)	पृथे (pṛthé)	पृथाः (pṛthā́ḥ)
instrumental	पृथया (pṛtháyā) पृथा¹ (pṛthā́¹)	पृथाभ्याम् (pṛthā́bhyām)	पृथाभिः (pṛthā́bhiḥ)
dative	पृथायै (pṛthā́yai)	पृथाभ्याम् (pṛthā́bhyām)	पृथाभ्यः (pṛthā́bhyaḥ)
ablative	पृथायाः (pṛthā́yāḥ) पृथायै² (pṛthā́yai²)	पृथाभ्याम् (pṛthā́bhyām)	पृथाभ्यः (pṛthā́bhyaḥ)
genitive	पृथायाः (pṛthā́yāḥ) पृथायै² (pṛthā́yai²)	पृथयोः (pṛtháyoḥ)	पृथानाम् (pṛthā́nām)
locative	पृथायाम् (pṛthā́yām)	पृथयोः (pṛtháyoḥ)	पृथासु (pṛthā́su)
vocative	पृथे (pṛ́the)	पृथे (pṛ́the)	पृथाः (pṛ́thāḥ)