ทูล

• ทวล (tuual), ทูน (tuun) — obsolete
• ทำนูล (tam-nuul) — poetic

Borrowed from Old Khmer *dūl, dval, dvāl (“head, top; head-shaped formation, as dome, hill, hillock, etc; eminence, majesty; to carry or wear on the head”).^[1] See also Thai ทูน (tuun) and บัณฑูร (ban-tuun).

Cognate with Modern Khmer ទួល (tuəl), ទូល (tuul); Lao ທູນ (thūn).

Compare Old Mon tūl, tul (“above; on”); Middle Mon duiw (“hill; hilltop”); Burmese တောင် (taung, “hill; mountain”).

ทูล • (tuun) (abstract noun การทูล)

1. (transitive, obsolete) as a sign of great respect, to carry or lift with or as if with the head, to wear or place on or as if on the head, or to take or receive with or as if with the head^[1]
2. (transitive, obsolete, royal) to present; to offer; to give
   • 1358, “กฎมณเทิยรบาล”, in ประมวลกฎหมายรัชกาลที่ ๑ จุลศักราช ๑๑๖๖ พิมพ์ตามฉะบับหลวงตรา ๓ ดวง, volume 1, พระนคร: มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง, published 1939, pages 113–114:

     เดือน ๗ ลูกขุนน้ำล้างพระบาท...ครั้นเสรจ์น้ำล้างพระบาท เสดจ์ออกเลี้ยง

     dʉʉan · jèt · lûuk-kǔn tuun náam-láang-prá-bàat ... krán sèt tuun náam-láang-prá-bàat · sà-dèt ɔ̀ɔk líiang

     [In] the seventh month, officials presented a foot-washing liquid [to His Majesty]. […] Once [they] finished presenting the foot-washing liquid, [His Majesty] went out to a feast.

3. (ambitransitive, royal) to say, to state; to tell, to inform; to speak, to address