ป่า

From Proto-Tai *paːᴮ (“grove; wood”). Cognate with Northern Thai ᨸ᩵ᩣ, Lao ປ່າ (pā), Lü ᦔᦱᧈ (ṗaa¹), Tai Dam ꪜ꪿ꪱ, Shan ပႃႇ (pàa), Ahom 𑜆𑜡 (pā), Zuojiang Zhuang baq.

ป่า • (bpàa)

1. forest; wood; woodland; jungle
2. wild; wilderness
3. (obsolete) garden; grove; orchard^[1]
   • 1292, “จาฤกหลักศิลาศุโขไทยที่ ๑”, in ประชุมพงษาวดาร, volume 1, กรุงเทพฯ: โบราณคดีสโมสร, published 1914, page 144:

     สร้างหมากพลูท่ววเมืองนี้...พร้าวก็หลายในเมืองนี้ ลางก็หลายในเมืองนี้

     sâang bpàa màak bpàa pluu tûua mʉʉang níi ... bpàa práao gɔ̂ lǎai nai mʉʉang níi · bpàa laang gɔ̂ lǎai nai mʉʉang níi

     Areca groves [and] betle groves are grown throughout this kingdom. […] Coconut groves are also abundant in this kingdom. Jackfruit groves are also abundant in this kingdom.

4. (obsolete) market or marketplace, especially one for selling a specific kind of product^[1]
   • 1681, “พระราชพงษาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐ”, in ประชุมพงษาวดาร, volume 1, กรุงเทพฯ: โบราณคดีสโมสร, published 1914, page 118:

     เจ้าพญาอ้ายแลเจ้าพญาญี่ชนช้างด้วยกันเถิงอนิจภาพตำบลถ่านนั้น

     jâao-pá-yaa âai lɛɛ jâao-pá-yaa yîi chon-cháang dûai gan tə̌əng-à-nít-jà-pâap dtam-bon bpàa tàan nán

     The First Prince and the Second Prince duelled with each other on elephants [and] died [in] the precincts of that Charcoal Market.

5. used as a modifier

   แมว

   mɛɛo bpàa

   wild cat