หัวขี้เลื่อย

Thai

Etymology

From หัว (hǔua, “head”) +‎ ขี้เลื่อย (kîi-lʉ̂ai, “sawdust”); referring to a head that is filled with sawdust instead of a brain.

Pronunciation

Orthographic		หัวขี้เลื่อย h ạ w kʰ ī ˆ e l ụ̄ ˋ ɒ y
Phonemic		หัว-ขี้-เลื่อย h ạ w – kʰ ī ˆ – e l ụ̄ ˋ ɒ y
Romanization	Paiboon	hǔua-kîi-lʉ̂ai
Romanization	Royal Institute	hua-khi-lueai
(standard) IPA^(key)		/hua̯˩˩˦.kʰiː˥˩.lɯa̯j˥˩/^(R)

Adjective

หัวขี้เลื่อย • (hǔua-kîi-lʉ̂ai)

(idiomatic, derogatory, offensive, slang) stupid; idiotic; unintelligent.
- 2017, ผการุ้ง, กับดักเทพธิดา‎^[1], Bangkok: rawiyada, page 296:
  
  อองเดรยิ้มเยาะส่ายหน้ากับ หญิง งามที่เชื่อ สิ่ง ที่เขาปรักปรำนิโคลัส
  ɔng-dree yím-yɔ́ sàai-nâa gàp yǐng ngaam hǔua-kîi-lʉ̂ai tîi chʉ̂ʉa sìng tîi kǎo bpràk-bpram ní-koo-lás
  Andre sneered [whilst] shaking his head to the beautiful, [but] airheaded, girl who bought what he had framed Nicholas for.
- 2010, “ลืมไปเลยว่าเคยลืม”, in จิตวิทยา‎^[2], Bangkok: วีเลิร์น, retrieved 16 March 2019:
  
  จาก ที่เคย ถูกสบประมาทว่า เป็น เด็กกลาย มา เป็น คน ที่ได้รับการยกย่องว่า มี ความจำ ดี ที่สุด ใน โลก
  jàak tîi kəəi tùuk sòp-bprà-màat wâa bpen dèk hǔua-kîi-lʉ̂ai glaai maa bpen kon tîi dâai ráp gaan-yók-yɔ̂ng wâa mii kwaam-jam dii tîi-sùt nai lôok
  [He] turned [himself] from [someone who] had been insulted as a thickheaded kid into a person who is honoured for having the best memory in the world.