หัว
Thai
Alternative forms
- หวว — obsolete
- หวัว (hwǔua) — obsolete, only etymology 2
Pronunciation
| Orthographic/Phonemic | หัว h ạ w | |
|---|---|---|
| Romanization | Paiboon | hǔua |
| Royal Institute | hua | |
| (standard) IPA(key) | /hua̯˩˩˦/(R) | |
Etymology 1
Pittayaporn (2009) reconstructed Proto-Tai *truəᴬ (“head”)[1] while noting that it might in fact be a post-Proto-Tai loanword.[2]
In Southwestern Tai, cognate with Northern Thai ᩉ᩠ᩅᩫ, Lao ຫົວ (hūa), Lü ᦷᦠ (ḣo), Tai Dam ꪬꪺ, Shan ႁူဝ် (hǒ), Tày thua, Ahom 𑜑𑜥 (hū) or 𑜍𑜥 (rū) or 𑜍𑜤𑜈𑜫 (ruw).
In other Tai, Zuojiang Zhuang hu (Ningming and Longzhou dialects)[3] or vuo (Daxin dialect).[3]
Compare Chinese 頭 (MC duw).[2]
Noun
หัว • (hǔua)
- head:
- (anatomy) the upper part of the body. (Classifier: หัว)
- chief; leader.
- top; peak; summit. (Classifiers: หัว or ยอด)
- front; forepart; foremost part; beginning part; initial part; upper part.
- headline; heading.
- (colloquial) headhair.
- (colloquial) brain.
- (colloquial) intelligence; wisdom.
- (colloquial) idea; opinion; view.
- circle part of a Thai letter, that is the start point to write the letter. (Classifier: หัว)
- head side of a coin. (Classifier: หัว)
- swelling; protuberance.
- bulb, tuber, or similar object. (Classifier: หัว)
- subject; subject matter; theme.
Synonyms
Derived terms
- กดหัว
- ก้มหัว
- กระบอกหัว
- กะลาหัว
- การางหัวขวาน
- กุ้งหัวโขน
- โกฐหัวบัว
- โกรกหัว
- ขนหัว
- ขนหัวลุก
- ขาดหัวช้าง
- ข้ามหัว (kâam-hǔua)
- เขียวหัวจิ้งจก
- ไข้หัว
- ไข้หัวลม
- คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย
- คบหัวล้านสร้างเมือง
- ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด
- คางคกหัวจีบ
- ค่าหัว (kâa-hǔua)
- ค้ำหัว
- จับลิงหัวค่ำ
- จิกหัว
- เจ้าหัว
- เจ้าหัวกู
- ดำหัว
- เด็ดหัว
- ตบหัวกลางศาลา ขอขมาที่บ้าน
- ตบหัวที่ศาลา ขอขมาที่บ้าน
- ตบหัวลูบหลัง
- ตักน้ำรดหัวตอ
- ตักน้ำรดหัวสาก
- ตัดไฟหัวลม
- ตัดหัวคั่วแห้ง
- ตีหัวเข้าบ้าน
- ถวายหัว
- ถอดหัวโขน
- ถีบหัวส่ง (tìip-hǔua-sòng)
- บอกหัว
- พาดหัว
- หัวกระเด็น
- หัวกระไดไม่แห้ง
- หัวกระสุน
- หัวก๊อก
- หัวกะทิ (hǔua-gà-tí)
- หัวก่ายท้ายเกย
- หัวก้าวหน้า (hǔua-gâao-nâa)
- หัวกุญแจ
- หัวเก่า (hǔua-gào)
- หัวแก้วหัวแหวน
- หัวขโมย
- หัวขวาน
- หัวข้อ (hǔua-kɔ̂ɔ)
- หัวขั้ว
- หัวขาด
- หัวขี้แต้
- หัวขี้เลื่อย (hǔua-kîi-lʉ̂ai)
- หัวขี้หมา
- หัวขึ้น
- หัวเข่า (hǔua-kào)
- หัวแข็ง (hǔua-kɛ̌ng)
- หัวโขน (hǔua-kǒon)
- หัวคลองท้ายคลอง
- หัวควย (hǔua-kuai)
- หัวคว่ำ
- หัวคะแนน
- หัวคันนา
- หัวค่ำ (hǔua-kâm)
- หัวคิด (hǔua-kít)
- หัวคุ้ง
- หัวใคร่
- หัวงาน
- หัวงู
- หัวเงื่อน
- หัวแง่
- หัวจิตหัวใจ
- หัวจุก
- หัวแจว
- หัวโจก (hǔua-jòok)
- หัวใจ (hǔua-jai)
- หัวชนกำแพง
- หัวชนฝา
- หัวซุกหัวซุน
- หัวซุน
- หัวด้วน
- หัวดับเพลิง (hǔua-dàp-pləəng)
- หัวดาวหัวเดือน
- หัวดี (hǔua-dii)
- หัวดื้อ
- หัวเด็ดตีนขาด
- หัวเดียวกระเทียมลีบ
- หัวต่อ
- หัวตะคาก
- หัวตะโหงก
- หัวเต่า
- หัวเตาไฟ
- หัวถอก
- หัวเถิก
- หัวแถว (hǔua-tɛ̌o)
- หัวที
- หัวทึบ (hǔua-tʉ́p)
- หัวเท่ากำปั้น
- หัวเทียน (hǔua-tiian)
- หัวเทียม
- หัวนกกระจอก
- หัวนม (hǔua-nom)
- หัวนอก (hǔua-nɔ̂ɔk)
- หัวนอน
- หัวนอนปลายตีน
- หัวน้ำ
- หัวน้ำขึ้น
- หัวน้ำลง
- หัวเนื้อ
- หัวเนื้อทราย
- หัวใน
- หัวบัว
- หัวบ้านท้ายบ้าน
- หัวเบี้ย
- หัวโบราณ (hǔua-boo-raan)
- หัวปลวก
- หัวปลี (hǔua-bplii)
- หัวปักหัวปำ
- หัวปั่น
- หัวป่า
- หัวปาก
- หัวปี
- หัวปีท้ายปี
- หัวผักกาด
- หัวพัน
- หัวพุงหัวมัน
- หัวฟัดหัวเหวี่ยง
- หัวฟืนหัวไฟ
- หัวมังกุท้ายมังกร
- หัวมุม (hǔua-mum)
- หัวเม็ด
- หัวเมือง (hǔua-mʉʉang)
- หัวแม่ตีน
- หัวแม่เท้า (hǔua-mɛ̂ɛ-táao)
- หัวแม่มือ (hǔua-mɛ̂ɛ-mʉʉ)
- หัวแมลงวัน
- หัวไม้
- หัวไม่วางหางไม่เว้น
- หัวรถจักร
- หัวรอ
- หัวระแหง
- หัวรักหัวใคร่
- หัวรั้น
- หัวราน้ำ
- หัวรุนแรง
- หัวเราะหัวไห้
- หัวเรี่ยวหัวแรง
- หัวเรื่อง (hǔua-rʉ̂ʉang)
- หัวเรือใหญ่
- หัวแรง
- หัวแร้ง (hǔua-rɛ́ɛng)
- หัวลม
- หัวล้าน
- หัวล้านได้หวี
- หัวล้านนอกครู
- หัวเลี้ยว
- หัวเลี้ยวหัวต่อ
- หัวแล่น (hǔua-lɛ̂n)
- หัวโล้น
- หัววัน
- หัวไว (hǔua-wai)
- หัวสมอง
- หัวสมัยใหม่
- หัวสำเภา
- หัวสูง
- หัวเสีย (hǔua-sǐia)
- หัวใส (hǔua-sǎi)
- หัวไส้ (hǔua-sâi)
- หัวหกก้นขวิด
- หัวหงอก
- หัวหด (hǔua-hòt)
- หัวหน้า (hǔua-nâa)
- หัวหน่าว
- หัวหมอ (hǔua-mɔ̌ɔ)
- หัวหมื่น
- หัวหมุน
- หัวหมู
- หัวหลักหัวตอ
- หัวหอก (hǔua-hɔ̀ɔk)
- หัวหาด
- หัวหายตะพายขาด
- หัวเห็ด (hǔua-hèt)
- หัวเหม่
- หัวเหม่ง
- หัวแหลม
- หัวแหวน
- หัวใหม่
- หัวไหล่
- หัวไหล่ตูด
- หัวอก
- หัวอกหัวใจ
- หัวออก
- หัวอ่อน
Etymology 2
From Proto-Tai *krɯəwᴬ (“to laugh”).[4]
In Southwestern Tai, cognate with Lao ຫົວ (hūa), Shan ၶူဝ် (khǒ), Lü ᦷᦃ (ẋo).
In Northern Tai, cognate with Zhuang riu.
Compare Sui gul and gol (“to laugh”), Southern Kam gol (“to laugh”).
Verb
หัว • (hǔua) (abstract noun การหัว)
Derived terms
References
- ^ Pittayaporn, Pittayawat (2009) The Phonology of Proto-Tai (Doctoral dissertation)[1], Department of Linguistics, Cornell University , page 323
- ↑ 2.0 2.1 Pittayaporn, Pittayawat (2009) The Phonology of Proto-Tai (Doctoral dissertation)[2], Department of Linguistics, Cornell University , page 362
- ↑ 3.0 3.1 Zhang, Junru (张 均如); et al. (1999) 壮语方言研究 [A Study of Zhuang Dialects] (in Chinese), Chengdu: Sichuan Ethnic Publishing House (四川民族出版社), page 639
- ^ Pittayaporn, Pittayawat (2009) The Phonology of Proto-Tai (Doctoral dissertation)[3], Department of Linguistics, Cornell University , page 349