ကိုင်း

See also: ကိုင်

Burmese

Pronunciation

  • IPA(key): /káɪɴ/
  • Romanization: MLCTS: kuing: • ALA-LC: kuiṅʻʺ • BGN/PCGN: kaing: • Okell: kaìñ

Etymology 1

Noun

ကိုင်း • (kuing:)

  1. land formed by the process of sitting
  2. cultivation on such land
  3. a reed of the Saccharum species
Derived terms
  • ကိုင်းကျွန်း (kuing:kywan:)
  • ကိုင်းကျွန်းမှီကျွန်းကိုင်းမှီ (kuing:kywan:hmi-kywan:kuing:hmi)
  • ကိုင်းကုန် (kuing:kun)
  • ကိုင်းဆတ်မြီး (kuing:hcatmri:)
  • ကိုင်းပန်းပြားပင် (kuing:pan:pra:pang)
  • ကိုင်းပျ (kuing:pya.)
  • ကိုင်းဖြူမြီး (kuing:hpru-mri:)
  • ကိုင်းဥ (kuing:u.)
  • ပြောင်ကိုင်း (praungkuing:)
  • လယ်ယာကိုင်းကျွန်း (laiyakuing:kywan:)

Etymology 2

From Proto-Sino-Tibetan *kuːŋ (“tree, branch, stem”) (whence also ခိုင် (hkuing, “stalk, strong”)), which is perhaps an old loan from Mon-Khmer, according to Schuessler. See Old Chinese 弓 (OC *kʷɯŋ, “bow (weapon); curved”) for more (STEDT).

Verb

ကိုင်း • (kuing:)

  1. to bend over, bend down, stoop, be bent

Noun

ကိုင်း • (kuing:)

  1. handle, frame, rib
  2. (same as အကိုင်း (a.kuing:)) branch, limb (of a tree)

Derived terms

  • ကျွဲကော်ကိုင်း (kywai:kaukuing:)
  • ကိုင်းဆက်ကူး (kuing:hcakku:)
  • ကိုင်းညွတ် (kuing:nywat)
  • ကိုင်းထောက် (kuing:htauk)
  • ကိုင်းထောင် (kuing:htaung)
  • ကိုင်းရှိုင်း (kuing:hruing:)
  • ကိုင်းလွှ (kuing:hlwa.)
  • ခါးကိုင်း (hka:kuing:)
  • ခေါင်ကိုင်း (hkaungkuing:)
  • နတ်နေကိုင်း (natnekuing:)
  • ရိုသေကိုင်းညွတ် (ruisekuing:nywat)
  • လက်ကိုင်း (lakkuing:)
  • လောက်လေးကိုင်း (laukle:kuing:)
  • သစ်ကိုင်း (sackuing:)
  • အကိုင်း (a.kuing:)

Etymology 3

Particle

ကိုင်း • (kuing:)

  1. particle prefixed to a phrase or sentence to gain the attention of the addressee, comparable to the expression "well"

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.