Reconstruction:Proto-Germanic/langōną
Proto-Germanic
Etymology
Of uncertain origin. Often taken as related to *langaz (“long (in length)”), with semantic development "long length" > "reach, extend" > "wish to reach to, long for".[1] However, Orel appears implicitly skeptical, and prefers to connect the root, as well as Old English andlang (“along”) and its relatives, with Proto-Balto-Slavic *lénktei (“to bend, twine”) instead.[2]
Other derive the verb from Proto-Indo-European *lengʷʰ-, *legʷʰ- (“to be easy, be quick, jump, move around, vary”). (Can this(+) etymology be sourced?)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈlɑŋ.ɡɔː.nɑ̃/
Verb
*langōną
Inflection
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *langō | *langǭ | — | *langōi | ? | |
| 2nd singular | *langōsi | *langōs | *langō | *langōsai | *langōsau | |
| 3rd singular | *langōþi | *langō | *langōþau | *langōþai | *langōþau | |
| 1st dual | *langōs | *langōw | — | — | — | |
| 2nd dual | *langōþiz | *langōþiz | *langōþiz | — | — | |
| 1st plural | *langōmaz | *langōm | — | *langōnþai | *langōnþau | |
| 2nd plural | *langōþ | *langōþ | *langōþ | *langōnþai | *langōnþau | |
| 3rd plural | *langōnþi | *langōn | *langōnþau | *langōnþai | *langōnþau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *langōdǭ | *langōdēdį̄ | ||||
| 2nd singular | *langōdēz | *langōdēdīz | ||||
| 3rd singular | *langōdē | *langōdēdī | ||||
| 1st dual | *langōdēdū | *langōdēdīw | ||||
| 2nd dual | *langōdēdudiz | *langōdēdīdiz | ||||
| 1st plural | *langōdēdum | *langōdēdīm | ||||
| 2nd plural | *langōdēdud | *langōdēdīd | ||||
| 3rd plural | *langōdēdun | *langōdēdīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *langōndz | *langōdaz | ||||
Related terms
- *langāną/*langijaną
Descendants
- Proto-West Germanic: *langōn
- Old English: langian; belangian; ġelangian; (lengan; ġelengan < *langijaną)
- Old Frisian: *langia; *belangia
- Saterland Frisian: beloangje
- West Frisian: belangje
- Old Saxon: langon
- Old Dutch: *langon; (*langen < *langijaną)
- Old High German: gilangōn; (langēn, belangēn < *langijaną)
- Old Norse: langa
References
- ^ Wolfgang Pfeifer, editor (1993), “belangen”, in Etymologisches Wörterbuch des Deutschen (in German), 2nd edition, Berlin: Akademie-Verlag, →ISBN
- ^ Vladimir Orel (2003) “*lanʒōjanan”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 236