Reconstruction:Proto-Germanic/spīwaną
Proto-Germanic
Etymology
From Proto-Indo-European *(s)ptēiw-, *(s)ptyēw- (“to spit, vomit”). Cognate with Latin spuō (“spit”, verb), Ancient Greek πτύω (ptúō, “spit, vomit”), Old Armenian թուք (tʻukʻ), Old Church Slavonic пльвати (plĭvati), Sanskrit ष्ठीवति (ṣṭhīvati).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈspiː.wɑ.nɑ̃/
Noun
Inflection
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *spīwō | *spīwaų | — | *spīwai | ? | |
| 2nd singular | *spīwizi | *spīwaiz | *spīw | *spīwazai | *spīwaizau | |
| 3rd singular | *spīwidi | *spīwai | *spīwadau | *spīwadai | *spīwaidau | |
| 1st dual | *spīwōz | *spīwaiw | — | — | — | |
| 2nd dual | *spīwadiz | *spīwaidiz | *spīwadiz | — | — | |
| 1st plural | *spīwamaz | *spīwaim | — | *spīwandai | *spīwaindau | |
| 2nd plural | *spīwid | *spīwaid | *spīwid | *spīwandai | *spīwaindau | |
| 3rd plural | *spīwandi | *spīwain | *spīwandau | *spīwandai | *spīwaindau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *spaiw | *spiwį̄ | ||||
| 2nd singular | *spaiwt | *spiwīz | ||||
| 3rd singular | *spaiw | *spiwī | ||||
| 1st dual | *spiwū | *spiwīw | ||||
| 2nd dual | *spiwudiz | *spiwīdiz | ||||
| 1st plural | *spiwum | *spiwīm | ||||
| 2nd plural | *spiwud | *spiwīd | ||||
| 3rd plural | *spiwun | *spiwīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *spīwandz | *spiwanaz | ||||
Derived terms
Descendants
- Proto-West Germanic: *spīwan
- Old Norse: spýja, *spía
- Gothic: 𐍃𐍀𐌴𐌹𐍅𐌰𐌽 (speiwan)
References
- ^ Kroonen, Guus (2013) “*spīwan-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 468
- ^ Vladimir Orel (2003) “*spīwanan”, in A Handbook of Germanic Etymology[2], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 365