aurantius
Latin
Alternative forms
Etymology
From Arabic نَارَنْج (nāranj), from Classical Persian نارنگ (nārang), from Sanskrit नारङ्ग (nāraṅga, “orange tree”); influenced in form by a folk etymology connecting it with aurum (“gold”). See orange for more.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯ˈran.ti.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯ˈran.t̪͡s̪i.us]
Adjective
aurantius (feminine aurantia, neuter aurantium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | aurantius | aurantia | aurantium | aurantiī | aurantiae | aurantia | |
| genitive | aurantiī | aurantiae | aurantiī | aurantiōrum | aurantiārum | aurantiōrum | |
| dative | aurantiō | aurantiae | aurantiō | aurantiīs | |||
| accusative | aurantium | aurantiam | aurantium | aurantiōs | aurantiās | aurantia | |
| ablative | aurantiō | aurantiā | aurantiō | aurantiīs | |||
| vocative | aurantie | aurantia | aurantium | aurantiī | aurantiae | aurantia | |
Derived terms
- Translingual: Aurantium (genus)
See also
| albus, candidus, subalbus, niveus, cēreus, marmoreus, eburneus, cānus, blancus (ML.) | glaucus, rāvus, pullus, cinereus, cinerāceus, plumbeus, grīseus (ML. or NL.) | niger, āter, piceus, furvus |
| ruber, rūbidus, rūfus, rubicundus, russus, rubrīcus, pūniceus, murrinus, mulleus; cocceus, coccīnus, badius | rutilus, armeniacus, aurantius, aurantiacus; fuscus, suffuscus, colōrius, cervīnus, spādīx, castaneus, aquilus, fulvus, brunneus (ML.) | flāvus, sufflāvus, flāvidus, fulvus, lūteus, gilvus, helvus, croceus, pallidus, blondinus (ML.) |
| galbus, galbinus, lūridus | viridis | prasinus |
| cȳaneus | caeruleus, azurīnus (ML.), caesius, blāvus (LL.) | glaucus; līvidus; venetus |
| violāceus, ianthinus, balaustīnus (NL.) | ostrīnus, amethystīnus | purpureus, ātropurpureus, roseus, rosāceus |