brunneus
Latin
Etymology
From Late Latin brūnus (“brown”) + -eus, from Frankish *brūn, from Proto-Germanic *brūnaz (“brown”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈbrʊn.ne.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈbrun.ne.us]
Adjective
brunneus (feminine brunnea, neuter brunneum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | brunneus | brunnea | brunneum | brunneī | brunneae | brunnea | |
| genitive | brunneī | brunneae | brunneī | brunneōrum | brunneārum | brunneōrum | |
| dative | brunneō | brunneae | brunneō | brunneīs | |||
| accusative | brunneum | brunneam | brunneum | brunneōs | brunneās | brunnea | |
| ablative | brunneō | brunneā | brunneō | brunneīs | |||
| vocative | brunnee | brunnea | brunneum | brunneī | brunneae | brunnea | |
Descendants
- → English: brunneous
See also
| albus, candidus, subalbus, niveus, cēreus, marmoreus, eburneus, cānus, blancus (ML.) | glaucus, rāvus, pullus, cinereus, cinerāceus, plumbeus, grīseus (ML. or NL.) | niger, āter, piceus, furvus |
| ruber, rūbidus, rūfus, rubicundus, russus, rubrīcus, pūniceus, murrinus, mulleus; cocceus, coccīnus, badius | rutilus, armeniacus, aurantius, aurantiacus; fuscus, suffuscus, colōrius, cervīnus, spādīx, castaneus, aquilus, fulvus, brunneus (ML.) | flāvus, sufflāvus, flāvidus, fulvus, lūteus, gilvus, helvus, croceus, pallidus, blondinus (ML.) |
| galbus, galbinus, lūridus | viridis | prasinus |
| cȳaneus | caeruleus, azurīnus (ML.), caesius, blāvus (LL.) | glaucus; līvidus; venetus |
| violāceus, ianthinus, balaustīnus (NL.) | ostrīnus, amethystīnus | purpureus, ātropurpureus, roseus, rosāceus |