błonkowaty
Polish
Etymology
From błonka + -owaty. First attested in 1745.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /bwɔn.kɔˈva.tɘ/
- Rhymes: -atɘ
- Syllabification: błon‧ko‧wa‧ty
Adjective
błonkowaty (not comparable, no derived adverb)
- membranous, membranelike
- Synonym: błoniasty
- błonkowate skrzydła ― membranous wings
Declension
Declension of błonkowaty (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | błonkowaty | błonkowata | błonkowate | błonkowaci | błonkowate | |
| genitive | błonkowatego | błonkowatej | błonkowatego | błonkowatych | ||
| dative | błonkowatemu | błonkowatej | błonkowatemu | błonkowatym | ||
| accusative | błonkowatego | błonkowaty | błonkowatą | błonkowate | błonkowatych | błonkowate |
| instrumental | błonkowatym | błonkowatą | błonkowatym | błonkowatymi | ||
| locative | błonkowatym | błonkowatej | błonkowatym | błonkowatych | ||
Related terms
adjectives
References
- ^ Kartoteka Słownika języka polskiego XVII i 1. połowy XVIII wieku, 1955-2011
- ^ błonkowaty in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- błonkowaty in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- błonkowaty in Polish dictionaries at PWN