bani

See also: báni, bání, and -bani

English

Noun

bani

  1. plural of ban (currency)

Anagrams

Azerbaijani

Etymology

From Arabic بَانِي (bānī).

Pronunciation

  • IPA(key): [bɑːˈni]
  • Hyphenation: ba‧ni
  • Audio:(file)

Noun

bani (definite accusative banini, plural banilər)

  1. (somewhat higher register) founder
    Synonyms: təsisçi, qurucu

Declension

Declension of bani
singular plural
nominative banibanilər
definite accusative baninibaniləri
dative baniyəbanilərə
locative banidəbanilərdə
ablative banidənbanilərdən
definite genitive banininbanilərin
Possessive forms of bani
nominative
singular plural
mənim (“my”) banim banilərim
sənin (“your”) banin banilərin
onun (“his/her/its”) banisi baniləri
bizim (“our”) banimiz banilərimiz
sizin (“your”) baniniz baniləriniz
onların (“their”) banisi or baniləri baniləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) banimi banilərimi
sənin (“your”) banini banilərini
onun (“his/her/its”) banisini banilərini
bizim (“our”) banimizi banilərimizi
sizin (“your”) baninizi banilərinizi
onların (“their”) banisini or banilərini banilərini
dative
singular plural
mənim (“my”) banimə banilərimə
sənin (“your”) baninə banilərinə
onun (“his/her/its”) banisinə banilərinə
bizim (“our”) banimizə banilərimizə
sizin (“your”) baninizə banilərinizə
onların (“their”) banisinə or banilərinə banilərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) banimdə banilərimdə
sənin (“your”) banində banilərində
onun (“his/her/its”) banisində banilərində
bizim (“our”) banimizdə banilərimizdə
sizin (“your”) baninizdə banilərinizdə
onların (“their”) banisində or banilərində banilərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) banimdən banilərimdən
sənin (“your”) banindən banilərindən
onun (“his/her/its”) banisindən banilərindən
bizim (“our”) banimizdən banilərimizdən
sizin (“your”) baninizdən banilərinizdən
onların (“their”) banisindən or banilərindən banilərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) banimin banilərimin
sənin (“your”) baninin banilərinin
onun (“his/her/its”) banisinin banilərinin
bizim (“our”) banimizin banilərimizin
sizin (“your”) baninizin banilərinizin
onların (“their”) banisinin or banilərinin banilərinin

Further reading

  • “bani” in Obastan.com.

Balinese

Etymology

Inherited from Proto-Malayo-Polynesian *baʀani (“brave, bold; dare to do”).

Adjective

bani (Balinese script ᬩᬦᬶ)

  1. brave

Further reading

  • “bani” in Balinese–Indonesian Dictionary [Kamus Bahasa Bali–Indonesia], Denpasar, Indonesia: The Linguistic Center of Bali Province [Balai Bahasa Provinsi Bali].

Esperanto

Etymology

From French baigner.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbani/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ani
  • Hyphenation: ba‧ni

Verb

bani (present banas, past banis, future banos, conditional banus, volitive banu)

  1. (transitive) to bathe

Conjugation

Conjugation of bani
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense banas banis banos
active participle bananta banantaj baninta banintaj banonta banontaj
acc. banantan banantajn banintan banintajn banontan banontajn
passive participle banata banataj banita banitaj banota banotaj
acc. banatan banatajn banitan banitajn banotan banotajn
nominal active participle bananto banantoj baninto banintoj banonto banontoj
acc. bananton banantojn baninton banintojn banonton banontojn
nominal passive participle banato banatoj banito banitoj banoto banotoj
acc. banaton banatojn baniton banitojn banoton banotojn
adverbial active participle banante baninte banonte
adverbial passive participle banate banite banote
infinitive bani imperative banu conditional banus

Derived terms

Faroese

Verb

bani

  1. first-person singular present of bana

Galician

Verb

bani

  1. (reintegrationist norm) inflection of banir:
    1. first-person singular preterite indicative
    2. second-person plural imperative

Hungarian

Etymology

From Romanian bani.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈbɒni]
  • Hyphenation: ba‧ni
  • Rhymes: -ni

Noun

bani (plural banik)

  1. ban (subdivision of Romanian leu)

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative bani banik
accusative banit banikat
dative baninak baniknak
instrumental banival banikkal
causal-final baniért banikért
translative banivá banikká
terminative baniig banikig
essive-formal baniként banikként
essive-modal — —
inessive baniban banikban
superessive banin banikon
adessive baninál baniknál
illative baniba banikba
sublative banira banikra
allative banihoz banikhoz
elative baniból banikból
delative baniról banikról
ablative banitól baniktól
non-attributive
possessive – singular 		banié baniké
non-attributive
possessive – plural 		baniéi banikéi
Possessive forms of bani
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. banim banijaim (or baniim)
2nd person sing. banid banijaid (or baniid)
3rd person sing. banija banijai (or banii)
1st person plural banink banijaink (or baniink)
2nd person plural banitok banijaitok (or baniitok)
3rd person plural banijuk banijaik (or baniik)

Icelandic

Etymology

From Old Norse bani, from Proto-Germanic *banô. Cognate with English bane.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpaːnɪ/
  • Rhymes: -aːnɪ

Noun

bani m (genitive singular bana, nominative plural banar)

  1. death
  2. killer, bane, slayer

Declension

Declension of bani (masculine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative bani baninn banar banarnir
accusative bana banann bana banana
dative bana bananum bönum bönunum
genitive bana banans bana bananna

Derived terms

  • arfabani
  • bróðurbani
  • Fáfnisbani
  • föðurbani
  • móðurbani
  • nautabani
  • systurbani
  • verða einhverjum að bana

See also

Latin

Pronunciation

Noun

banī

  1. inflection of banus:
    1. nominative/vocative plural
    2. genitive singular

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *banô.

Noun

bani m

  1. death
  2. that which causes death
  3. a killer, murderer

Declension

Declension of bani (weak an-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative bani baninn banar banarnir
accusative bana banann bana banana
dative bana bananum bǫnum bǫnunum
genitive bana banans bana bananna

Derived terms

  • bana (“to kill”)
  • banablóð n (“blood shed in killing”)
  • banadagr m (“day of death”)
  • banadrykkr m (“baneful drought, poison”)
  • banadœgr n (“day of death”)
  • banahǫgg n (“deathblow”)
  • banalag n (“stabbing to death”)
  • banamaðr m (“killer, slayer”)
  • banaorð n (“tidings of one's death”)
  • banaráð n (“planning a person's death”)
  • banaskot n (“mortal shot”)
  • banasár n (“deadly wound”)
  • banasótt f (“mortal illness”)
  • banatilræði n (“mortal attack”)
  • banaþúfa f (“a knoll that causes one's death”)
  • berask banaspjót eptir (“to be mortal enemies”)
  • bróðurbani m (“the slayer of a brother”)
  • bóndabani m (“slayer of a woman's husband”)
  • einbani m (“single-handed killer”)
  • fǫðurbani m (“slayer of another's father”)
  • handbani m (“actual slayer”)
  • hǫfuðbani m (“death, destruction”)
  • hǫfuðsbani m (“death, destruction”)
  • mannsbani m (“manslayer”)
  • ráðbani m (“contriver of a person's death”)
  • sonarbani m (“slayer of one's son”)

Descendants

  • Icelandic: bani
  • Faroese: bani
  • Norn: bani
  • Norwegian Nynorsk: bane
  • Old Swedish: bani
  • Old Danish: banæ

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “bani”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive

Old Swedish

Alternative forms

Etymology

From Old Norse bani, from Proto-Germanic *banô.

Noun

bani m

  1. violent death
  2. murderer

Declension

Declension of bane (weak an-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative bane banen banar banarnir
accusative bana banan bana banana
dative bana bananom banom banonom
genitive bana banans bana bananna

Descendants

Phuthi

Noun

baní class 1a (plural bóbaní class 2a)

  1. who is (it)?

Inflection

This noun needs an inflection-table template.

Polish

Alternative forms

  • bań (genitive plural)

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈba.ɲi/
  • Rhymes: -aɲi
  • Syllabification: ba‧ni

Noun

bani f

  1. inflection of bania:
    1. genitive/dative/locative singular
    2. genitive plural

Portuguese

Verb

bani

  1. inflection of banir:
    1. first-person singular preterite indicative
    2. second-person plural imperative

Romanian

Pronunciation

  • IPA(key): /banʲ/
  • Audio:(file)

Noun

bani m pl

  1. plural of ban (money)

Synonyms

Tetum

Etymology

From Proto-Malayo-Polynesian *wani.

Noun

bani

  1. bee (insect)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.