benen
See also: Benen
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbeːnə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: be‧nen
- Rhymes: -eːnən
Etymology 1
Adjective
benen (not comparable)
- made of bone
Declension
| Declension of benen | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | benen | |||
| inflected | benen | |||
| comparative | — | |||
| positive | ||||
| predicative/adverbial | — | |||
| indefinite | m./f. sing. | benen | ||
| n. sing. | benen | |||
| plural | benen | |||
| definite | benen | |||
| partitive | — | |||
Etymology 2
Verb
benen
- (intransitive) to walk in large strides
Conjugation
| Conjugation of benen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | benen | |||
| past singular | beende | |||
| past participle | gebeend | |||
| infinitive | benen | |||
| gerund | benen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | been | beende | ||
| 2nd person sing. (jij) | beent, been2 | beende | ||
| 2nd person sing. (u) | beent | beende | ||
| 2nd person sing. (gij) | beent | beende | ||
| 3rd person singular | beent | beende | ||
| plural | benen | beenden | ||
| subjunctive sing.1 | bene | beende | ||
| subjunctive plur.1 | benen | beenden | ||
| imperative sing. | been | |||
| imperative plur.1 | beent | |||
| participles | benend | gebeend | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
Etymology 3
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
benen
- plural of been
Swedish
Noun
benen
- definite plural of ben
Volapük
Noun
benen (nominative plural benens)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | benen | benens |
| genitive | benena | benenas |
| dative | benene | benenes |
| accusative | beneni | benenis |
| vocative 1 | o benen! | o benens! |
| predicative 2 | benenu | benenus |
1 status as a case is disputed
2 in later, non-classical Volapük only