dışarı

Azerbaijani

Etymology

A derivation from Proto-Turkic *taĺ + -arı. Cognate with Turkish dışarı, Chuvash тол (tol).

Pronunciation

  • IPA(key): [dɯʃɑˈɾɯ]
  • (Basarkechar/Vardenis) IPA(key): [dɯʃɡɑˈɾɯ][1]
  • (Aghdam) IPA(key): [diʃɣɑˈɾɯ][2]
  • Hyphenation: dı‧şa‧rı
  • Audio:(file)

Noun

dışarı (definite accusative dışarını, plural dışarılar)

  1. exterior, the outside part; outdoors, outside space
    Synonyms: bayır, çöl, eşik
    Antonyms: içəri, iç
    Soyuq havalarda dışarıda işləyənlər, diqqət! ― Those working outside in cold weather, be careful!

Declension

Declension of dışarı
singular plural
nominative dışarıdışarılar
definite accusative dışarınıdışarıları
dative dışarıyadışarılara
locative dışarıdadışarılarda
ablative dışarıdandışarılardan
definite genitive dışarınındışarıların
Possessive forms of dışarı
nominative
singular plural
mənim (“my”) dışarım dışarılarım
sənin (“your”) dışarın dışarıların
onun (“his/her/its”) dışarısı dışarıları
bizim (“our”) dışarımız dışarılarımız
sizin (“your”) dışarınız dışarılarınız
onların (“their”) dışarısı or dışarıları dışarıları
accusative
singular plural
mənim (“my”) dışarımı dışarılarımı
sənin (“your”) dışarını dışarılarını
onun (“his/her/its”) dışarısını dışarılarını
bizim (“our”) dışarımızı dışarılarımızı
sizin (“your”) dışarınızı dışarılarınızı
onların (“their”) dışarısını or dışarılarını dışarılarını
dative
singular plural
mənim (“my”) dışarıma dışarılarıma
sənin (“your”) dışarına dışarılarına
onun (“his/her/its”) dışarısına dışarılarına
bizim (“our”) dışarımıza dışarılarımıza
sizin (“your”) dışarınıza dışarılarınıza
onların (“their”) dışarısına or dışarılarına dışarılarına
locative
singular plural
mənim (“my”) dışarımda dışarılarımda
sənin (“your”) dışarında dışarılarında
onun (“his/her/its”) dışarısında dışarılarında
bizim (“our”) dışarımızda dışarılarımızda
sizin (“your”) dışarınızda dışarılarınızda
onların (“their”) dışarısında or dışarılarında dışarılarında
ablative
singular plural
mənim (“my”) dışarımdan dışarılarımdan
sənin (“your”) dışarından dışarılarından
onun (“his/her/its”) dışarısından dışarılarından
bizim (“our”) dışarımızdan dışarılarımızdan
sizin (“your”) dışarınızdan dışarılarınızdan
onların (“their”) dışarısından or dışarılarından dışarılarından
genitive
singular plural
mənim (“my”) dışarımın dışarılarımın
sənin (“your”) dışarının dışarılarının
onun (“his/her/its”) dışarısının dışarılarının
bizim (“our”) dışarımızın dışarılarımızın
sizin (“your”) dışarınızın dışarılarınızın
onların (“their”) dışarısının or dışarılarının dışarılarının

Adjective

dışarı (comparative daha dışarı, superlative ən dışarı)

  1. external, outward (outside of something)

Adverb

dışarı

  1. out, outside (to the outdoors or outside)
    Synonyms: bayıra, çölə, eşiyə
    Antonyms: içəri, içəriyə

References

  1. ^ dışqarı, in the Azerbaijani Dialect Dictionary on Obastan
  2. ^ dişğarı, in the Azerbaijani Dialect Dictionary on Obastan

Further reading

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish طیشاری (ṭışarı), from طیش (ṭış, “outside, exterior”). Equivalent to dış + -arı. Compare Old Turkic [script needed] (taš, “exterior”), from Proto-Turkic *daĺ- (“outer side”).[1] Doublet of taşra. Cognate with Kyrgyz тышкары (tışkarı), Azerbaijani dışarı.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɯʃɑˈɾɯ/

Noun

dışarı (definite accusative dışarıyı, plural dışarılar)

  1. outside space
    Soğuk havalarda dışarıda çalışanlar dikkat! ― Those working outside in cold weather, be careful!
  2. countryside (as opposed to major cities)
  3. all foreign countries, collectively; any location abroad

Declension

Declension of dışarı
singular plural
nominative dışarı dışarılar
definite accusative dışarıyı dışarıları
dative dışarıya dışarılara
locative dışarıda dışarılarda
ablative dışarıdan dışarılardan
genitive dışarının dışarıların
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular dışarım dışarılarım
2nd singular dışarın dışarıların
3rd singular dışarısı dışarıları
1st plural dışarımız dışarılarımız
2nd plural dışarınız dışarılarınız
3rd plural dışarıları dışarıları
definite accusative
singular plural
1st singular dışarımı dışarılarımı
2nd singular dışarını dışarılarını
3rd singular dışarısını dışarılarını
1st plural dışarımızı dışarılarımızı
2nd plural dışarınızı dışarılarınızı
3rd plural dışarılarını dışarılarını
dative
singular plural
1st singular dışarıma dışarılarıma
2nd singular dışarına dışarılarına
3rd singular dışarısına dışarılarına
1st plural dışarımıza dışarılarımıza
2nd plural dışarınıza dışarılarınıza
3rd plural dışarılarına dışarılarına
locative
singular plural
1st singular dışarımda dışarılarımda
2nd singular dışarında dışarılarında
3rd singular dışarısında dışarılarında
1st plural dışarımızda dışarılarımızda
2nd plural dışarınızda dışarılarınızda
3rd plural dışarılarında dışarılarında
ablative
singular plural
1st singular dışarımdan dışarılarımdan
2nd singular dışarından dışarılarından
3rd singular dışarısından dışarılarından
1st plural dışarımızdan dışarılarımızdan
2nd plural dışarınızdan dışarılarınızdan
3rd plural dışarılarından dışarılarından
genitive
singular plural
1st singular dışarımın dışarılarımın
2nd singular dışarının dışarılarının
3rd singular dışarısının dışarılarının
1st plural dışarımızın dışarılarımızın
2nd plural dışarınızın dışarılarınızın
3rd plural dışarılarının dışarılarının

Adverb

dışarı

  1. outside
  2. in the countryside
  3. abroad

See also

References

  1. ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*daĺ-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

Further reading

  • “dışarı”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.