dulciculus
Latin
Etymology
From dulcis (“sweet”) + -culus (diminutive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dʊɫˈkɪ.kʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪ul̠ʲˈt͡ʃiː.ku.lus]
Adjective
dulciculus (feminine dulcicula, neuter dulciculum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dulciculus | dulcicula | dulciculum | dulciculī | dulciculae | dulcicula | |
| genitive | dulciculī | dulciculae | dulciculī | dulciculōrum | dulciculārum | dulciculōrum | |
| dative | dulciculō | dulciculae | dulciculō | dulciculīs | |||
| accusative | dulciculum | dulciculam | dulciculum | dulciculōs | dulciculās | dulcicula | |
| ablative | dulciculō | dulciculā | dulciculō | dulciculīs | |||
| vocative | dulcicule | dulcicula | dulciculum | dulciculī | dulciculae | dulcicula | |
Related terms
References
- “dulciculus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dulciculus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dulciculus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.